پیش بینی پرخاشگری کودکان بر اساس خشونت خانگی و الگوهای ارتباطی

زمینه و هدف: یکی از مشکلات رفتاری شایع کودکان در سال های اخیر پرخاشگری به شکل های مختلف است. محیط زندگی کودک و رویارویی با الگوهای رفتاری موثر، نقش مهمی در شکل گیری رفتار کودک دارد. با توجه به ضرورت شناخت دقیق عوامل موثر بر رفتارهای پرخاشگرانه، پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پرخاشگری کودکان بر اساس خشونت خانگی و الگوهای ارتباطی انجام شد.روش: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی مدارس دولتی شهر شیراز در سال تحصیلی 98-99 بود که 136 دانش آموز به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه مورد مطالعه، انتخاب شده اند. پرسشنامه پرخاشگری (باس و پری، 1992)، پرسشنامه خشونت خانگی (ادلسون، جانسون و شین، 2007) و پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده (ریچی و فیتزپاتریک، 1990) به عنوان ابزارهای این پژوهش برای جمع آوری داده ها، استفاده شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss22 و با روش های میانگین، انحراف استاندارد، و تحلیل رگرسیون، تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که ترکیب سه متغیر رویارویی با مشاجره والدین، رویارویی با خشونت در محله یا مدرسه، و جهت گیری همنوایی، بهترین پیش بینی کننده پرخاشگری کودکان هستند که در مجموع 65 درصد واریانس آن را تبیین می کنند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که پرخاشگری کودکان به وسیله عواملی هم در سطح خانواده مانند مشاجره والدین و هم در سطح خارج از خانه مانند محیط مدرسه، قابل تبیین است. استلزامات نتایج به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.

Prediction of Aggression in Children based on Domestic Violence and Communication Patterns

Background and Purpose: During the recent years, different types of aggression have been one of the most common behavioral problems in children. The surrounding environment and exposure to effective behavioral patterns play important roles in shaping the child’s behavior. Considering the necessity of having exact knowledge of the factors influencing the aggressive behaviors, the present research was conducted to predict the aggression in children based on domestic violence and communication patters. Method: The research was a descriptivecorrelational study. The study population included all the male and female students of the public primary schools in Shiraz in the academic year of 20192020. A sample of 136 students was selected by multistage cluster sampling. Aggression Questionnaire (Buss & Perry, 1992), Child Exposure to Domestic Violence Scale (Edleson, Johnson, & Shin, 2007) and Family Communication Patterns Questionnaire (Ritchie & Fitzpatrick, 1990) were used to collect the data. By using SPSS Statistics 22, data were analyzed by mean, standard deviation, and regression analysis. Results: Results of regression analysis showed that combination of childrenchr('39')s exposure to parental conflict, exposure to violence in school or neighborhood, and conformity orientation is the best predictor of aggression in children, which explains 65% of its variance in total.Conclusion: Based on the results of this study, it can be concluded that aggression in children can be explained by factors in the family like parental conflict and factors outside the family like the school environment. Implications of the results obtained are discussed in the article.