رابطه‌ علّی خودشفقت‌ورزی با رفتارهای مدنی-تحصیلی دانش‎آموزان: نقش میانجی حمایت خودمختاری والدینی

زمینه و هدف: رفتارهای مدنی-تحصیلی زمینه همکاری و مشارکت را در تعامل های اجتماعی فراهم می آورند که به وسیله متغیرهای پیشایندی مانند خودشفقت ورزی و حمایت خودمختاری والدین تاثیر می پذیرد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه علّی خودشفقت ورزی با رفتارهای مدنیتحصیلی دانش آموزان و نقش میانجی گری حمایت خودمختاری والدینی است.روش: روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری این پژوهش تمام دانش آموزان پایه های نهم و دهم شهر مهاباد در سال تحصیلی 96-1395 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، تعداد 645 دانش آموز انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه خودشفقت ورزی نف (2003)، پرسشنامه رفتارهای مدنیتحصیلی گل پرور(1389)، مقیاس سبک های والدگری گرولنیک، دسی و ریان (1997) بود. داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری و نسخه 24 نرم افزار ایموس تحلیل شد.یافته ها: بر اساس مدل معادلات ساختاری، روابط بین متغیرها از برازش قابل قبولی برخوردار بود و یافته ها نشان داد که روابط بین خودشفقت ورزی با رفتارهای مدنی تحصیلی(p<0.01)، خودشفقت ورزی با حمایت خودمختاری والدینی (p<0.01)، و حمایت خودمختاری والدینی با رفتارهای مدنی تحصیلی (p<0.01)، معنی دار است. یافته ها حاکی از آن است خودشفقت ورزی و حمایت از خودمختاری30 درصد واریانس رفتارهای مدنی تحصیلی و خودشفقت ورزی20 درصد از واریانس حمایت از خودمختاری را پیش بینی و تبیین می کند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، حمایت خودمختاری والدینی در رابطه بین خودشفقت ورزی و رفتارهای مدنی تحصیلی دانش آموزان نقش میانجی گری معنی داری دارد و باعث تسهیل بیشتر در پیش بینی رفتارهای مدنی تحصیلی دانش آموزان می شود. بنابراین، آموزش و ارتقای خودشفقت ورزی و آموزش مهارت های حمایت خودمختاری والدینی می تواند بهبود عملکرد تحصیلی و سلامت رفتارهای اجتماعی دانش آموزان را فراهم سازد.

The Causal Relationship between SelfCompassion and CivicAcademic Behaviors: The Mediating Role of Parental Autonomy Support

Background and Purpose: Civicacademic behaviors provide the context of cooperation and participation in social interactions and are influenced by the antecedent variables of selfcompassion and parental autonomy support. This study aimed to investigate the causal relationship between selfcompassion and civicacademic behaviors with the mediating role of parental autonomy support.Method: This study was a correlational research of descriptive design. The study population consisted of all ninth and tenth grade students of Mahabad city in the academic year 20162017, among whom 645 students were selected by multistage cluster sampling method. The instruments of the study consisted of Neff's SelfCompassion Scale (2003), CivicAcademic Behaviors Scale (Golparvar, 2010) and Perceived Parenting Styles Survey (PPSS)) Grolnick, Deci, & Ryan, 1997). Data were analyzed by structural equation modeling and AMOS software (version 24).Results: According to the structural equation model, relationships between variables had an acceptable fit and the results showed that there was a significant relationship between selfcompassion and civicacademic behaviors (p<0.01), selfcompassion and parental autonomy support (p< 0.01), as well as parental autonomy support and civicacademic behaviors (p< 0.01). Findings indicate that selfcompassion and parental autonomy support predict and explain 30 % of variance in civicacademic behaviors and selfcompassion predicts 20% of variance in the parental autonomy support (P<0.01).Conclusion: Based on the results of this study, parental autonomy support plays a significant mediating role in the relationship between selfcompassion and civic academic behaviors and facilitates the prediction of parental autonomy support in students. Therefore, training and enhancing selfcompassion and parental autonomy support skills can enhance the academic performance and healthy social behaviors in students.