تاثیر آموزش همدلی بر مهارت های حل مسئله اجتماعی دانش آموزان دختر دارای تجربه تروما

زمینه و هدف: انسان در طول زندگی خود با حوادث آسیب زای بسیاری مواجه می شود که پیامد های ناشی از آن متفاوت است. بسیاری از کودکان و نوجوانان در طی تحول خود رویداد های تنش گر مانند اعتیاد والدین و مرگ یک خویشاوند سالخورده و مانند آن را تجربه می کنند. اختلال تنیدگی پس از ضربه، اختلال پیچیده و مزمنی است که باعث بروز مشکلات قابل ملاحظه و اختلال در کنش وری اجتماعی و آموزشی می شود. روش ها و روی آوردهای مختلفی برای درمان این اختلال وجود دارد که پیامدهای مختلفی را به دنبال دارند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش همدلی بر حل مسئله اجتماعی دانش آموزان دختر دارای تجربه تروما است.روش: پژوهش حاضر، از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون بود. نمونه مورد مطالعه شامل 36 نفر از دانش آموزان دختر 1415 ساله مقطع نهم دارای تجربه تروماتیک شهر رشت در سال تحصیلی 97-1396 بود که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودگزارشی سرند کردن حوادث تروماتیک (فورد و همکاران، 2002)، مصاحبه بالینی و فرم کوتاه حل مسئله اجتماعی (دزوریلا، نیزو و مایدیو الیورز ، 2002) استفاده شد. گروه آزمایش طی 8 جلسه، هر هفته یک جلسه، تحت مداخله آموزش همدلی قرار گرفتند و تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس، انجام شد.یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش همدلی به طور معنی داری باعث افزایش مهارت حل مسئله اجتماعی و بهبود مولفه های حل مسئله منطقی و سبک اجتنابی می شود (p<0.01)، اما در مولفه های جهت گیری مثبت به مسئله، جهت گیری منفی به مسئله و سبک تکانشی/ بی احتیاطی، تفاوت معنادار دیده نشد.نتیجه گیری: با استفاده از آموزش همدلی و تعمیم آن به بافت های اجتماعی مختلف، می توان حل مسئله اجتماعی افراد دارای تجربه تروماتیک را بهبود بخشید. همچنین این روش درمانی می تواند به عنوان ظرفیتی برای افزایش خودمهارگری جهت جلوگیری از بروز نشانه های اختلال تنیدگی پس از ضربه در شرایط گوناگون استفاده شود.

The Impact of Empathy Training on Social Problem Solving Skills in Female Students with Traumatic Experience

Background and Purpose: Human beings face many traumatic events throughout their lives with different consequences. Many children and adolescents experience stressful events during their developmental period, such as parental addiction or death of an elderly relative. Posttraumatic stress disorder is a complicated and chronic disorder that causes significant problems and disruptions in social and educational performance. There are several techniques and approaches to treat this disorder which may lead to different consequences. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of empathy on social problemsolving ability among girl students with traumatic experiences.Methods: This study was a quasiexperimental research with pretestposttest design. The study sample consisted of 36 ninth grade female students with traumatic experience, aged 1415, in Rasht city in academic year 20172018 that were selected by purposeful sampling and then randomly divided into experimental and control groups. Traumatic Events Screening Inventory (Ford et al., 2002), clinical interview, and Social Problem Solving InventoryShort Form (D'Zurilla et al., 2002) were used for data collection. The experimental group received 8 sessions of interventional empathy education, one session per week. Data were analyzed by univariate and multivariate covariance analysis.Results: The results of covariance analysis showed that empathy education significantly increased social problem solving and improved the components of rational problem solving and avoidant attachment style (p<0.01). However, no significant difference was found in the components of positive problem orientation, negative problem orientation and impulsive/ negligent style.Conclusion: Employing empathy education and extending it to different social contexts can improve the social problem solving of people with traumatic experiences. This education can be used as a capacity to increase selfcontrol for preventing the symptoms of posttraumatic disorder in social contexts.