اثربخشی بازی‌درمانی بر عملکرد خواندن، مهارت های سازشی و مشکلات رفتاری دانش آموزان نارساخوان

زمینه و هدف: نارساخوانی یکی از مشکلات دانش آموزان در دوران تحصیل است. این اختلال در زمینه های مختلف، تاثیرات منفی بر جای می گذارد و مانع پیشرفت تحصیلی می شود. هدف این پژوهش، اثربخشی بازی درمانی بر عملکرد خواندن، مهارت های انطباقی و مشکلات رفتاری دانش آموزان نارساخوان بود.روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان نارساخوان پایه دوم ابتدایی شهر رشت در سال تحصیلی 96-95 بود که از بین آنها، 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و بر حسب شرایط ورود به پژوهش به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون نارساخوانی کرمی نوری و مرادی (1384)، مقیاس هوشی وکسلر کودکان (1974)، و مقیاس درجه بندی مهارت اجتماعی گرشام و الیوت (1990) استفاده شد. برنامه مداخله بازی درمانی در طول 10 جلسه به مدت 2 ماه بر روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه این مداخله را دریافت نکرده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کواریانس استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بازی درمانی بر بهبود مولفه های عملکرد خواندن و مهارت های انطباقی و همچنین کاهش مشکلات رفتاری در گروه آزمایش به طور معنی دار موثر بوده است (0/001>p).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که بازی درمانی از طریق برقراری پیوند میان اطلاعات ادراکی و حرکتی و تعمیم دادن آنها به محیط اطراف خود، چهارچوبی موثر برای یادگیری های بیشتر فراهم می سازد.

The Effectiveness of Play Therapy on Reading Performance, Adaptive Skills and Behavioral Problems in Students with Dyslexia

Background and Purpose: Dyslexia is one of the problems of students during their studies. This disorder has negative effects in various fields and impedes academic progress. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of play therapy on reading performance, adaptive skills and behavioral problems in students with dyslexia.Method: The present study was a quasiexperimental with pretestposttest design and control group. The statistical population consisted of all students with dyslexia in Rasht city in the academic year 20162017, among them 30 students were selected by convenient sampling method and randomly divided into the experimental and control groups. Data were collected using the dyslexia test (KaramiNouri & Moradi, 2008), Wechsler intelligence scale for children (1974), and social skills rating scale (Gersham and Elliot, 1990). The intervention program was administered to the experimental group during 10 sessions for 2 months and the control group did not receive this intervention. Statistical analysis of covariance was used for data analysis.Results: The results of covariance analysis showed that play therapy significantly improved the components of reading performance and adaptive skills as well as reducing behavioral problems in the experimental group (P <0.001).Conclusion: Based on the results of the present study, it can be concluded that play therapy provides an effective framework for further learning by linking perceptual skills with motor information and generalizing it to the environment.