اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی در سنین پیش دبستان: تجارب زیسته مادران

زمینه و هدف: مادران طی سال های پیش دبستان، مهم ترین عامل موثر بر پیش آگهی اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی کودکان هستند. ادارک تجارب مادران در زندگی روزمره باعث ارتقاء مداخلات مورد نظر برای کودک و بهبود سطح بهزیستی والدین خواهد شد. بدین ترتیب هدف این پژوهش شناسایی تجربیات مادران ایرانی در پرورش کودک پیش دبستانی مبتلابه اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی بود. روش: این پژوهش به روش کیفی و یا روی آورد پدیدارشناسی در سال 1395 طی دوره ای چهارماهه انجام شد. جامعه آماری آن، تمامی مادران دارای کودک پیش دبستانی مبتلابه اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی بودند که به کلینیک روان پزشکی ابن سینای مشهد رجوع کرده بودند. از طریق نمونه گیری در دسترس و تداوم تا میزان اشباع، 15 مادر، انتخاب شدند که در مصاحبه عمیق و ساختارنایافته شرکت کردند. مصاحبه ها بر اساس روش کلایزی تجزیه وتحلیل شدند.یافته ها: تجارب مادران در سه مضمون اصلی سازمان یافت: نابسندگی دانش و آگاهی، دشواری های درمان، و مشکلات تعامل در شبکه اجتماعی. این سه مضمون اصلی در مقاله به تفصیل مورد بحث قرار گرفتند. نتیجه گیری: پرورش کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی، تجربه ای دشوار است که حمایت تخصصی از مادران، طی نخستین سال های تحول اختلال را ضروری می سازد. بدین منظور، هر یک از مضامین پژوهش حاضر، اهداف درمانی بالقوه برای افزایش بهزیستی مادران هستند که می توان آنها را برای ارتقاء مداخلات موجود و در طراحی مداخلات نوین بکار برد.

Attention Deficit Hyperactivity Disorder in Preschool Age: Lived Experiences of Mothers

Background and Purpose: Mothers are the most important factors in the prognosis of attention deficit hyperactivity disorder in preschool children. Detecting mothers’ experiences in daily life increases the potential of improving the effects of interventions on the child and enhancing the parents' level of well being. Therefore, the purpose of the present study was to explore Iranian mothers’ experiences in raising preschool children with attention deficit hyperactivity disorder.Method: This research was executed in the qualitative method of phenomenological approach throughout a period of four months in 2016. The statistical population consisted of mothers who had preschool children with attention deficit hyperactivity disorder who referred to EbneSina Psychiatric Clinic in Mashhad. Through convenient sampling which continued until saturation, 15 mothers were selected and participated in an unstructured indepth interview. The interviews were analyzed with Colaizzi’s method.Results: Mothers’ experience was categorized into three main domains. “Inadequacy of knowledge” consisted of mothers’ unfamiliarity with the diagnosis, and the inaccessibility of scientific resources and applied knowledge. The “difficulties of treatment” displayed their experience to manage the disorder focused on the limitations of treatment systems and the challenges of pharmacotherapy. “Interaction problems in social network” signified the tension, conflict, guilt and shame, and loneliness and isolation brought on by child’s disorder.Conclusion: Raising children with ADHD is a difficult experience which requires mothers’ professional support throughout the early years of the disorder’s development. Therefore, all of the findings of the present study are potential treatment goals in increasing mothers’ wellbeing and they can be used to improve existing interventions and design new ones.