تاثیر آموزش تحمل پریشانی بر توانایی تنظیم هیجانی و بهبود ﻧﺎرسایی ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ مبتلایان به اختلال نیمه‌بالینی خودارضایی

زمینه و هدف: خودارضایی مکمل تمایل جنسی است که نیازی به وجود شریک جنسی نیست و به دلیل تغییرات هورمورنی دوران نوجوانی به طور ناگهانی، افزایش می یابد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش تحمل پریشانی بر نارسایی ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ، تنظیم هیجانی، و تحمل پریشانی آزمودنی های 11 تا 14 سال دچار اختلال نیمه بالینی خودارضایی (4 فرد مبتلا به صورت تک بررسی) انجام شد.روش : در تک بررسی آزمایشی از نوع خط پایه چندگانه، فرایند درمان 8 جلسه ای بر روی چهار آزمودنی انجام شد. چهار بیمار سرپایی مبتلا به اختلال نیمه بالینی خودارضایی، قبل، حین، و پس از درمان با استفاده از پرسشنامه نارسایی هیجانی (تورنتو، 2005)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2001) و ﺗﺤﻤﻞ ﭘﺮیﺸﺎﻧﯽ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ (علوی، 2011) ارزیابی شدند و برای عینی سازی میزان بهبودی از فرمول درصدی بهبودی استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تحمل پریشانی به بهبود هیجانات، افزایش تنظیم هیجانی، و تحمل پریشانی منجر شد و میزان بهبودی در تاثیر نارسایی هیجانی 48.44 درصد، در تنظیم هیجانی 29.50 درصد، و در ﺗﺤﻤﻞ ﭘﺮیﺸﺎﻧﯽ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ 39.58 درصد بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش تحمل پریشانی باعث می شود که آزمودنی های مبتلا به اختلال خودارضایی بتوانند هیجانات مثبت و منفی خود را شناسایی کنند و در نتیجه نارسایی هیجانی در آنها، کاهش یافته و توانایی تنظیم هیجان و سطح تحمل تنیدگی، افزایش می یابد.

The Effect of Distress Tolerance Education on Emotional Regulation and Improvement of Alexithymia in Patients with Masturbation

Background and Purpose: Masturbation is a complement to sexual desire that does not require a sexual partner and increases suddenly due to hormonal changes in adolescence. The purpose of this study was to investigate the effect of distress tolerance training on alexithymia, emotional regulation, and distress tolerance in 1114 yearold subjects with masturbation.Method: In a case study of multiple baseline type, the 8hour treatment process was performed on four subjects. Four outpatient with masturbation were evaluated by Toronto alexithymia scale (TAS20) (Toronto, 2005), cognitive emotion regulation questionnaire (Garnowski et al., 2001) and tolerance of emotional distress (Alawi, 2011) before, during, and after the therapy. The percent recovery was used to measure the recovery rate.Results: Results showed that distress tolerance training was effective in improving alexithymia and increasing emotional regulation and tolerance of distress. The rate of recovery was 44.48% for alexithymia, 29.50% for emotional regulation, and 39.38% for emotional distress.Conclusion: Based on the results of this study, it can be concluded that distress tolerance training makes it possible for subjects with masturbation to identify their positive and negative emotions and thus decreases their emotional deficiency and increases their ability of emotional regulation and their level of stress tolerance.