تاثیر نوروفیدبک بر پرخاشگری و نشانه های بالینی وسواس -بی اختیاری دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی

زمینه و هدف: نشانه های بالینی وسواس بی اختیاری و پرخاشگری موجب آسیب قابل ملاحظه در کنش وری عاطفی و اجتماعی مبتلایان به اختلال نارسایی توجه فزون کنشی می شود که لازم است روش های مناسب تشخیصی و درمانی برای این گروه از کودکان در نظر گرفته شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر نوروفیدبک بر پرخاشگری و نشانه های بالینی وسواس بی اختیاری دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال نارسایی توجه فزون کنشی بود.روش: روش پژوهش شبه آزمایشی و در چهارچوب طرح های پیش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه فزون کنشی شهر تهران بود که در سال 1395 به مراکز خدمات روان شناختی و مشاوره این شهر مراجعه کردند. نمونه شامل 24 دانش آموز پسر 10 تا 14 ساله بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با انتساب تصادفی به طور مساوی در گروه آزمایشی و گروه گواه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تشخیصی کوتاه اختلال نارسایی توجه فزون کنشی کانرز (1999)، مقیاس یل براون (1989) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992)، بود. برنامه مداخله ای درمان نوروفیدبک طی 33 هفته متوالی به صورت 3 جلسه نیم ساعته در هر هفته اجرا شد. داده های به دست آمده به روش تحلیل کوواریانس تک متغیری چندمتغیری تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که درمان نوروفیدبک منجر به کاهش معنا داری در نمرات نشانه های بالینی وسواس و تمامی مولفه های پرخاشگری در دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه فزون کنشی شده است (0/05>p).نتیجه گیری: بنا بر نتایج این مطالعه، به نظر می رسد درمان مبتنی بر نوروفیدبک می تواند درمان اثربخشی در زمینۀ نشانه های وسواس بی اختیاری و پرخاشگری در دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه فزون کنشی باشد.