تاثیر روش آموزش دیویس بر مهارت‌‌های خواندن و خلاقیت دانش‌آموزان نارساخوان

زمینه و هدف: نارساخوانی، از شایعترین انواع اختلال یادگیری است. کودکان نارساخوان با وجود داشتن بهره هوشی بهنجار، دریافت آموزش کافی، نداشتن مشکلات بینایی و شنوایی قادر به یادگیری خواندن حروف و کلمات از طریق آموزش در مدارس آموزش عمومی نیستند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش آموزش دیویس بر میزان مهارت خواندن و افزایش خلاقیت در دانش آموزان نارساخوان پسر پایه دوم و سوم دبستان انجام شد.روش: این پژوهش از نوع آزمایشی، طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان نارساخوان دوره ابتدایی شهر کرمان در سال تحصیلی 95-94 بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 30 دانش آموز انتخاب، سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام 15 نفر) جایدهی شدند. به منظور گردآوری داده ها از آزمون هوش ریون کودکان (رحمانی و عابدی،1383)، آزمون خواندن نما (کرمی نوری و مرادی،1387) و آزمون خلاقیت تورنس (1387) فرم تصویری a و b استفاده شد. ابتدا این آزمونها در هر دو گروه آزمایش و گواه اجرا شد، سپس روش آموزش دیویس بر روی دانش آموزان گروه آزمایش در 15 جلسه 45 دقیقه ای به کار گرفته شد. در پایان مجدداً آزمون خواندن نما وخلاقیت تورنس فرم b بر روی هر دو گروه اجرا شد. داده های به دست آمده با ساتفاده از آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میزان مهارت خواندن دانش آموزان در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد. (p<0.05) همچنین بین خلاقیت دو گروه نیز تفاوت معناداراست (p<0.05). نتیجه گیری: بر اساس این یافته روش آموزش دیویس موجب بهبود مهارت های خواندن و خلاقیت در دانش آموزان نارساخوان می شود.