تاثیر برنامه پویانمایی اجتماعی بر بهبود تعامل والدکودک در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

زمینه و هدف: والدین کودکان مبتلا به اوتیسم به طور معمول سطوح بالایی از اضطراب و افسردگی را تجربه می کنند و تعامل والد کودک در آنها رو به وخامت است. پژوهش حاضر با هدف طراحی و ساخت برنامه پویانمایی اجتماعی برای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم و بررسی تاثیر آن بر ارتقای تعامل والدین با این کودکان انجام شد. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی و در چهارچوب طرح های پیش آزمون پس آزمون بود. نمونه مورد مطالعه شامل 16 پسر از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در بازه سنی 5 تا 10 ساله شهر تهران در سال 1396 بودند که به صورت در دسترس انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. سپس کودکان گروه آزمایش در 30 جلسه یک ساعته، برنامه پویانمایی اجتماعی را دریافت کردند. والدین در هر دو گروه، قبل و پس از مداخله به مقیاس والد کودک پیانتا (1994) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها در سطح استنباطی از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین دو گروه در تمام خرده مقیاس های آزمون (تعارض، نزدیکی، و وابستگی) تفاوت معنی دار وجود دارد (p<0.0001). این یافته ها نشان دهنده افزایش میانگین خرده مقیاس های تعامل والد کودک در گرو ه آزمایشی، پس از مداخله است.نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان داد برنامه پویانمایی اجتماعی باعث بهبود و ارتقای تعامل والد کودک شده و می تواند با لذت بخش کردن فرایند آموزش و یادگیری، امکان استفاده از مهارت های آموخته شده را در زندگی واقعی فراهم آورد.

Effect of Social Animation Program on Improving Parentchild Interaction in Children with Autism Spectrum Disorder

Background and Purpose: Parents of children with autism usually experience high levels of anxiety and depression, and the parentchild interaction is worsening. The purpose of this study was to design and construct a social animation program for children with autism disorder and to investigate its effect on promoting parents' interaction with these children.Method: The research method was quasiexperimental and in the framework of pretestposttest design. The sample consisted of 16 boys of children with autism spectrum disorder in the age range of 510 years old in Tehran in 2017 who were selected by convenient sampling method and then randomly assigned into two experimental and control groups. Then the children of the experimental group received a social animation program in 30 sessions per 1 hour. Parents responded in both groups before and after intervention to the parent child relationship scale (1994). To analyze the data at inferential level, multivariate covariance analysis was used.Results: The results showed that there was a significant difference between the two groups in all the subscales of the test (conflict, closeness, dependency) (p <0.001). These findings indicate an increase in the parentchild interaction in the experimental group after intervention.Conclusion: Overall, the results show that the social animation program can improve and enhance the parentchild interaction, and can provide the opportunity to use the learned skills in real life by enjoying the learning and learning process.