مشارکت اجتماعی در سلامت در میان جمعیت عمومی شهر کرمانشاه: نقش پیش بین عوامل شخصیتی و خودکارآمدی

زمینه و هدف: با توجه به این‌که روانشناسان اجتماعی به تعامل عوامل اجتماعی و روان‌شناختی در فرایند مشارکت اجتماعی خصوصا در سلامت تاکید دارند، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان مشارکت اجتماعی در سلامت و تعیین سهم هر یک از عوامل شخصیتی و فردی در آن انجام گرفت.روش و مواد: در این مطالعه توصیفی همبستگی، با استفاده از روش نمونه‌گیری داوطلبانه، 710 نفر از جمعیت عمومی شهر کرمانشاه در سال 1395 برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. پرسشنامه‌های مشارکت اجتماعی در سلامت، باورهای خودکارآمدی عمومی (gse-10)، و ویژگی‌های شخصیتی پنج عاملی ابزارهای مطالعه بودند. داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل واریانس، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون توسط نرم افزار spss-21 مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته‌ها: تعداد 482 (9/67 درصد) نفر از شرکت کنندگان مرد بودند. محدوده سنی شرکت‌کنندگان 7530 سال با میانگین (انحراف معیار) 5/43 (2/8) بود. به‌طور کلی، نتایج نشان داد که میانگین کل مشارکت اجتماعی در سلامت 3/65 است که 5/62 درصد دارای مشارکت پایین، 1/34 درصد دارای مشارکت متوسط و 4/3 درصد دارای مشارکت بالا هستند. هم‌چنین نتایج نشان داد که بین تمامی مولفه‌های شخصیتی و خودکارآمدی با مشارکت اجتماعی در سلامت رابطه معناداری وجود دارد (p<0.01).نتیجه‌گیری: با توجه به این‌که در شهر کرمانشاه میزان مشارکت اجتماعی در سلامت پایین است و بدون مشارکت مردم برنامه‌های سازمان‌های دولتی در امر بهداشت، سلامت افراد و جامعه به نتیجه مطلوب نخواهد رسید. برنامه‌ریزی در جهت اصلاح وضع موجود با در نظر گرفتن ویژگی‌های شخصیتی و خودکارآمدی افراد ضروری به نظر می‌رسد.