پدیدارشناختی تجارب زیسته دختران فراری ساکن کانون اصلاح و تربیت در مورد تجربیات ذهنی

زمینه و هدف: با توجه به رشد روزافزون فرار از خانه در دختران و پیامدهای منفی این پدیده، بررسی عمیق‌تر این مساله در ایران، حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین پدیدارشناختی تجارب زیسته دختران فراری ساکن اصلاح و تربیت در مورد تجارب ذهنی آنها انجام شد.روش و مواد: در این پژوهش، 12 دختر ساکن در کانون اصلاح و تربیت شهر تهران، به عنوان مشارکت‌کننده، توسط مصاحبه نیمه‌ ساختاریافته بررسی شدند. پس از آن، داده‌های حاصل از مصاحبه، با رویکرد پدیدارشناسی تفسیری و با روش van manen، تحلیل شدند.یافته ها: سه زیر مضمون اصلی تحت عنوان درهم‌تنیدگی احساسات منفی، غیرانسان‌انگاری، و هویت زنانگی بود. برای هر یک از این زیرمضمون‌ها نیز، واحدهای معنایی حمایت‌کننده از آن زیرمضمون، در نظر گرفته شد.نتیجه گیری: مطالعه نشان داد، لازم است تا عواطف منفی تجربه شده توسط نوجوان، سردرگمی و بحران هویت وی، و حس تحقیری که ناشی از مورد ناانسان‌انگاری واقع شدن در زمان اعمال خشونت توسط خانواده است، توسط آزمون‌های مناسب در مدارس، به عنوان عوامل خطر برای فرار مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان با مداخله به هنگام، از فرارهای انجام نشده، پیشگیری به عمل آورد.