نقش تعدیل کننده استحکام من در رابطه بین سبک های دلبستگی و سطوح سازگاری زوجین

زمینه و هدف: سازگاری در روابط زوجین بر ابعاد گوناگون کیفیت زندگی از جمله سلامت روانی و جسمانی تاثیرگذار است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تعدیل کننده‌ استحکام من در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و سطوح سازگاری زوجین، انجام گرفت.روش و مواد: تعداد 300 فرد متاهل (150 مرد، 150 زن) در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان مقیاس‌های دلبستگی بزرگسال (aai)، وضعیت زناشویی golombok-rust (grims) و مقیاس استحکام من (ess) را تکمیل کردند.یافته ها: سبک‌ دلبستگی ایمن (r=-289/0، p<05/0) و استحکام من ( (r=-427/0، p<05/0) با سازگاری زناشویی رابطه مثبت و سبک‌های دلبستگی اجتنابی (r=302/0، p<05/0) و دوسوگرا (r=251/0، p<05/0) با سازگاری زناشویی رابطه منفی داشتند. نتایج تحلیل نشان داد که استحکام من فقط در رابطه بین سبک دلبستگی اجتنابی و سازگاری زناشویی نقش تعدیل کنندگی داشت (039/0=p). زوجینی که دلبستگی اجتنابی در خانواده آنان بیشتر بود  اگراستحکام من کمتری داشتند، سازگاری زناشویی در آنان کمتر بود و اگر استحکام من بیشتری داشتند، سازگاری زناشویی در آنان بیشتر بود. بنابراین، یافته‌های پژوهش نشان دادند که سبک‌های دلبستگی و استحکام من توان پیش‌بینی سازگاری زناشویی را دارند.نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که سبک‌های دلبستگی و استحکام من توان پیش‌بینی سازگاری زناشویی را دارند.