مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان بین فردی بر دشواری در تنظیم هیجان زنان مبتلابه بیماری عروق کرونر: یک مطالعه راهنما

زمینه و هدف: عوامل روان شناختی می تواند در ابتلاء به بیماری عروق کرونر و درمان آن نقش مهمی داشته باشد، این پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان بین فردی بر دشواری در تنظیم هیجان زنان مبتلا به بیماری عروق کرونر انجام شد.روش و مواد: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه با مشارکت 41 نفر از زنان مبتلابه بیماری عروق کرونر مراجعه‌کننده به کلینیک بازتوانی قلب بیمارستان افشار یزد انجام شد. شرکت کنندگان به شیوه هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه مداخله و یک گروه گواه قرار گرفتند. گروه مداخله اول متمرکز بر شفقت و گروه دوم درمان بین فردی را در هشت جلسه 90 دقیقه‌ای هفتگی دریافت نمودند، اما گروه گواه، مداخله‌ای را دریافت نکرد. داده های قبل، بعد از مداخله و در زمان پیگیری بعد از فاصله 45 روز با استفاده از پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان gratz  and roemer جمع آوری و با استفاده از نرم‌افزار spss-24 تجزیه ‌وتحلیل شد.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن شرکت کنندگان در گروه درمان متمرکز بر شفقت (6.5) 48.8 و در گروه درمان بین فردی (7.4) 53.7 و در گروه گواه (6.1) 55.7 سال بود. در گروه درمان متمرکز بر شفقت میانگین (انحراف معیار) دشواری در تنظیم هیجان از (22.7) 108.1در پیش آزمون به (13.7) 84.6 در پس آزمون و (10.2) 83.5 در مرحله پیگیری کاهش یافت (0.001=p). در گروه درمان بین فردی میانگین (انحراف معیار) دشواری در تنظیم هیجان از (31.8) 117 در پیش آزمون به (15.7) 82.5 در پس آزمون و (6.4) 81.5 در مرحله پیگیری کاهش یافت (0.001=p). اما نمرات دشواری در تنظیم هیجان در پیش آزمون و پس آزمون در گروه گواه تفاوتی نداشت.نتیجه‌گیری: مطالعه نشان داد که هر دو روش درمانی دشواری بیماران را در تنظیم هیجان بهبود می دهند. ولی از نظر میزان تاثیر با هم تفاوتی نداشتند.