اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی هیجانی بر سازش یافتگی در نوجوانان دختر: یک مطالعه راهنما

زمینه و هدف: یکی از مسایل بسیار مهم در دوره نوجوانی توجه به سازش یافتگی می‌باشد که می‌تواند تاثیر قابل توجهی در زندگی فردی و اجتماعی بگذارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی هیجانی بر سازش‌یافتگی در نوجوانان دختر انجام شد. روش و مواد: پژوهش حاضر نیمه تجربی با استفاده طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه نوجوانان دختر پایه دهم تا دوازدهم مقطع متوسطه دوم بخش مرکزی شهرستان خوی در سال تحصیلی 99-1398 بودند. تعداد 30 نفر از این افراد که در پرسشنامه سازش یافتگیsinha & singh  نمره بالاتری از نقطه برش را کسب کرده بودند به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و آزمایش، هر گروه 15 نفر قرار گرفتند. هر گروه آزمایش 12جلسه دو ساعته در برنامه آموزشی آموزش مهارت های ارتباطی هیجانی به صورت مجازی شرکت کردند. برای گروه شاهد برنامه آموزشی خاصی در نظر گرفته نشد. در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار spss-19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) ناسازگاری عاطفی از (1.4) 13.1 در پیش آزمون به (1.6) 8.8 در پس آزمون، ناسازگاری اجتماعی از (1.9) 13.6 در پیش آزمون به (1.6) 8.4 در پس آزمون و ناسازگاری تحصیلی از (1.4) 12.9 در پیش آزمون به (1.0) 8.6 در پس آزمون کاهش یافت (p<0.001). همچنین در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) نمره کل ناسازگاری از (3.4) 39.6 در پیش آزمون به (2.7) 25.9 در پس آزمون کاهش یافت (p<0.001). در گروه شاهد میانگین (انحراف معیار) نمره کل ناسازگاری و مولفه های آن در پیش آزمون و پس آزمون تفاوتی نداشت. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی هیجانی منجر به بهبود سازش‌یافتگی در نوجوانان دختر گردید.

determining the effectiveness of a protocol based on emotional communication skills training on adaptation in female adolescents: a pilot study

background and objective: one of the most important issues in adolescence is to pay attention to adaptation, which can have a significant impact on individual and social life. the aim of this study was to determine the effectiveness of a protocol based on emotional communication skills training on adaptation in female adolescents. materials and methods: the present study was a quasi-experimental study using a pretest-posttest design with a control group. the statistical population of the study was all 10th to 12th grade female high school teenagers in the central part of khoy city in the academic year of 2019-2020. thirty subjects who scored higher than the cut-off point in the sinha and singh adaptation questionnaire were selected and randomly assigned to the control and experimental equal groups. the experimental group participated in 12 sessions of a two-hour emotional communication skills training program. no special training program was considered for the control group. at the end, post-test was performed for both groups. data were analyzed using covariance analysis test and spss statistics for windows, version 19.0 (spss inc., chicago, ill., usa). results: in the experimental group, the mean (sd) of emotional incompatibility increased from 13.1 (1.4) in the pre-test to 8.8 (1.6) in the post-test (p<0.001); social incompatibility from 13.6 (1.9) in the pre-test decreased to 8.4 (1.6) in the post-test (p<0.001); and the academic incompatibility decreased from 12.4 (1.4) in the pre-test to 8.6 (0.1) in the post-test (p>0.001). in the control group, the mean (sd) of the total incompatibility score and its components were not different in pre-test and post-test. conclusion: the study showed that training in emotional communication skills improved adaptation in female adolescents.