تاثیر هشت هفته فعالیت بدنی با رویکرد تعامل مدرسه و خانواده بر رشد اجتماعی و شاخص توده بدنی کودکان چاق: یک مطالعه راهنما

زمینه و هدف: چاقی علاوه بر بالابردن خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی، مشکلات اجتماعی و عاطفی نیز برای کودکان به همراه دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر هشت هفته فعالیت بدنی با رویکرد تعامل مدرسه و خانواده بر رشد اجتماعی و شاخص توده بدنی کودکان چاق انجام شد. روش و مواد: پژوهش حاضر نیمه آزمایش با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد بود. 30 دانش آموز پسر 9 تا 11 ساله چاق با شاخص توده بدنی بالای 32.5 که در سال تحصیلی 98-1397 در شهرستان بابل مشغول به تحصیل بودند به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و آزمایش قرار گرفتند. ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. شاخص توده بدنی از تقسیم وزن برحسب کیلوگرم بر مجذور قد برحسب متر محاسبه شد و برای ارزیابی مهارت اجتماعی از مقیاسwildland  (1953) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 40 جلسه 90 دقیقه ای در برنامه آموزشی شرکت کردند و گروه شاهد فقط به انجام فعالیت های روزمره پرداختند. بعد از پایان مداخله، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در سطح خطای 0.05 با نرم افزار spss-19 بررسی شدند. یافته ها: در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) شاخص توده بدنی از (0.97) 33.5 در پیش آزمون به (0.92) 32.7 در پس آزمون کاهش یافت (0.001˂p). در گروه شاهد میانگین (انحراف معیار) شاخص توده بدنی از (0.37) 33.1 در پیش آزمون به (0.36) 33.6 در پس آزمون رسید که تفاوتی نداشت. همچنین در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) رشد اجتماعی از (3.6) 28.9 در پیش آزمون به (7.1) 51.7 در پس آزمون افزایش یافت (0.001˂p). در گروه شاهد میانگین (انحراف معیار) رشد اجتماعی از (4.3) 29.9 در پیش آزمون به (10.7) 35.2 در پس آزمون رسید که تفاوتی نداشت. نتیجه‌گیری: مطالعه نشان داد که فعالیت بدنی با رویکرد تعامل مدرسه و خانواده بهبود معناداری در رشد اجتماعی و کاهش شاخص توده بدنی پسران چاق ایجاد کرد.