تبیین روابط ساختاری بین سیستم های مغزی رفتاری و اضطراب اجتماعی دانشجویان براساس نقش میانجی ناگویی خلقی و راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان

زمینه و هدف: اختلال اضطراب اجتماعی از شایع ترین و مهم ترین بیماری های روان شناختی در حوزه اختلالات اضطرابی می باشد که می تواند تاثیرات منفی بر زندگی تحصیلی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر، تبیین روابط ساختاری بین سیستم های مغزی رفتاری و اضطراب اجتماعی دانشجویان براساس نقش میانجی ناگویی خلقی و راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان بود. روش و مواد: پژوهش حاضر همبستگی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی قوچان در سال تحصیلی 98-1397 بود که از بین آن ها تعداد 282 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های مقیاس بازداری/فعال سازی رفتاری، پرسشنامه هراس اجتماعی، پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان و مقیاس ناگویی خلقی پاسخ دادند. داده‌ها با روش همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزارهایamos-25  و spss-25 تحلیل شد. سطح معناداری آزمون ها در این پژوهش، 0.05 در نظر گرفته شد. یافته ها: با افزایش میانگین (انحراف معیار) (3.1) 14.9 نمره سیستم بازداری رفتاری، اضطراب اجتماعی با (9.2) 23.9، نظم جویی شناختی هیجان سازش نایافته با (8.9) 37.1 و ناگویی خلقی با (9.8) 50.1 افزایش می یابد (0.01>p). با افزایش میانگین (انحراف معیار) 22.8 (4.5) نمره سیستم فعال سازی رفتاری، اضطراب اجتماعی و ناگویی خلقی کاهش می یابد (0.001>p). همچنین با افزایش راهبردهای نظم جویی سازش نایافته، اضطراب اجتماعی افزایش می یابد (0.001>p). با افزایش ناگویی خلقی نیز، اضطراب اجتماعی افزایش می یابد (0.001>p). اثر سیستم فعال سازی رفتاری بر راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان سازش نایافته تایید نشد. راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان سازش نایافته و ناگویی خلقی در رابطه بین سیستم بازداری رفتاری با اضطراب اجتماعی نقش واسطه ای داشت به این صورت که با اثر مستقیم سیستم بازداری رفتاری (0.28=β)، نظم جویی شناختی هیجان سازش نایافته (0.41=β) و ناگویی خلقی (0.24=β)، اضطراب اجتماعی افزایش یافت. نتیجه‌گیری: مطالعه نشان داد با افزایش سیستم بازداری رفتاری، اضطراب اجتماعی، نظم جویی شناختی هیجان سازش نایافته و ناگویی خلقی افزایش یافت و با افزایش سیستم فعال سازی رفتاری، اضطراب اجتماعی و ناگویی خلقی کاهش یافت. همچنین با افزایش راهبردهای نظم جویی سازش نایافته، اضطراب اجتماعی و با افزایش ناگویی خلقی، اضطراب اجتماعی افزایش یافت. راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان سازش نایافته و ناگویی خلقی در رابطه بین سیستم بازداری رفتاری با اضطراب اجتماعی نقش واسطه ای داشت.