اثربخشی مشاوره مسیر شغلی مبتنی بر امید بر انطباق پذیری مسیر شغلی

روش و مواد: پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی و طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیکارشدگان جویای کار بالای دیپلم بود که برای دریافت آموزش و کسب مهارت به مراکز آموزش فنی و حرفه‌ای شهر تهران معرفی شدند. روش نمونه‌گیری در تحقیق حاضر خوشه‌ای تصادفی بود. 60 نفر به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی در دو گروه 30 نفری شامل یک گروه آزمایشی با رویکرد مشاوره مسیر شغلی مبتنی بر امید و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه انطباق‌پذیری مسیر شغلی بود. در ابتدا پرسشنامه انطباق‌پذیری مسیر شغلی به‌عنوان پیش‌آزمون بر روی دو گروه اجرا شد. سپس بر روی گروه آزمایش بسته آموزشی مبتنی بر امید در شش جلسه اجرا شد و در گروه گواه هیچ مداخله‌ای اجرا نشد. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس و نرم افزار spss-22 استفاده شد.یافته ها: در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) انطباق پذیری مسیر شغلی از (3.9) 70.7 در پیش آزمون به (3.6) 79.4 در پس آزمون افزایش یافت (0.001>p). همچنین در گروه آزمایش از مولفه های انطباق پذیری مسیر شغلی، میانگین (انحراف معیار) دغدغه از (3.5) 32.5 در پیش آزمون به (3.1) 37.1، میانگین (انحراف معیار) کنترل از (1.2) 12.3 در پیش آزمون به (2.3) 15.6، میانگین (انحراف معیار) کنجکاوی از (1.3) 13.1 در پیش آزمون به (1.3) 17.5، میانگین (انحراف معیار) اعتماد از (1.6) 12.7 در پیش آزمون به (2.1) 16.4 در پس آزمون افزایش یافت (0.001>p). در گروه گواه نمرات پیش آزمون و پس آزمون تفاوتی نداشت.نتیجه گیری: مطالعه نشان داد مشاوره مسیر شغلی مبتنی موجب افزایش انطباق پذیری مسیر شغلی و خرده مقیاس‌های آن شامل میزان دغدغه، کنترل، کنجکاوی و اعتماد شد.

the effectiveness of hope-based career counseling on career adaptability

background and objective: one of the abilities that seems to contribute to the success of people in their occupation is the flexibility of career path. the aim of this study was to determine the effectiveness of career path counseling based on hope on career path adaptability. materials and methods: this research was a quasi-experimental method with pre-test and post-test design with a control group. the study population included all unemployed job seekers with a diploma grade who referd to technical and vocational training centers for receive training and skills in tehran. sixty people participated in the study. participants were randomly divided into two groups of 30, including an experimental group with a hope-based career path counseling approach and a control group. data were collected using a career path adaptation questionnaire. at first, the questionnaire was administered to both groups as a pre-test. then, a hope-based training package was performed on the experimental group in six sessions. no intervention was performed in the control group. statistical analysis of covariance using spss-22 software was used to analyze the data. results: in the experimental group, the mean (sd) of career path adaptation increased from 70.7 (3.9) in the pre-test to 79.4 (3.6) in the post-test (p<0.001). in the components of career path adaptation, the experimental group increased the mean (sd) in terms of concern from 32.5 (3.5) in the pre-test to 37.1 (3.1) in the post-test (p<0.001). also for control from 12.3(1/2) to 15.6(2/3), for curiosity from 13.1(1.3) to 17.5(1.3) (p<0.001), for trust from 12.7(1.6) to 16.4(1/2) were increased (p<0.001). no difference was found in pre-test and post-test scores in the control group. conclusion: the study showed that hope-based career path counseling increased career path adaptability and its subscales including concern, control, curiosity and trust.