تاثیر الگوی فرانظری تغییر رفتار بر فعالیت جسمانی کارکنان مرکز بهداشت استان مرکزی

زمینه و هدف: کارمندان از جمله گروه های کم تحرک جامعه می باشند. هدف این مطالعه تعیین تاثیر مداخلات مناسب سازی محل کار به منظور افزایش فعالیت جسمانی و ورزش کارکنان با استفاده از مدل فرانظری تغییر است. روش و مواد: مطالعه حاضر از نوع مداخله ای نیمه تجربی است که با مشارکت 90 نفر از کارمندان ستاد معاونت بهداشتی استان مرکزی در سال 1392 انجام گرفت. در جلسات بحث گروهی با کارکنان عوامل موثر بر کم تحرکی و راهکارهای افزایش آن استخراج شد. بعد از اولویت بندی راهکارهای توافق شده، مداخلات مناسب سازی محل کار در جهت تغییر وضعیت فعالیت جسمانی پرسنل طی هشت هفته انجام شد. قبل و بعد از مداخلات تعداد گام پیموده شده به کمک پدومتر (گام سنج) و میزان تغییر رفتار به وسیله پرسشنامه سازه های مدل فرانظری سنجش شد. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزارspss-20 و به کمک آزمون های آماری t، chi-square و anova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن افراد (12.9) 47.4 سال بود. میانگین (انحراف معیار) تعداد گام قبل از مداخله (2858.6) 6963.5 بود، که بعد از آن به (2938.8) 9368.6 افزایش یافت (p<0.001). قبل از مداخله 7 (12 %) نفر از افراد حداقل 10000 گام هدف در روز داشتند که بعد از مداخله به 23 (39.7 %) نفر رسید (p< 0.001). قبل از مداخله فقط 8 (20.5 %) نفر افراد در مرحله عمل و نگهداری رفتار فعالیت جسمانی منظم داشتند که بعد از مداخله این میزان به 20 (51.3 %) نفر افزایش یافت (0.001=p). نتیجه گیری: مطالعه نشان داد، مداخلات مناسب سازی محل کار در جهت تغییر وضعیت فعالیت جسمانی پرسنل با استفاده از مدل فرانظری تغییر و گام سنج، در بالا بردن میزان فعالیت جسمانی آنها موثر بوده است.

the effect of transtheroretical model of behavior change on physical activity of markazi health center staff

background and objective: employees are among the least active groups in society. the aim of this study was to investigate the effect of comprehensive interventions to provide appropriate conditions in the workplace in order to increase physical activity or exercise by using the transtheoretical model of change (ttm). materials and methods: the present study was a workplace-based semi-experimental intervention conducted in 2013 with the participation of 90 employees of the vice-chancellor of health in markazi province, iran. in group discussion sessions with employees, the factors affecting sedentary lifestyle and strategies to increase it were extracted. after prioritization, the interventions to change the staff's physical activity were performed within eight weeks. before and after the interventions, the number of steps taken with the help of a pedometer and the rate of behavior change was measured by a questionnaire of structures of the trans-theoretical model. finally, the collected data was analyzed by spss software version 20 and with the help of paired t-test, chi-square, and analysis of variance. results: the mean (sd) age of participants was 47.4 (12.9) years. the average number of steps before the intervention was 6964, which increased to 9369 after the intervention (p<0.001). before the intervention, 12.5% of participants had at least 10,000 steps per day, which reached 39.9% after the intervention (p<0.001). before the intervention, only 20.5% of participants had regular physical activity during the action and maintenance phase, which increased to 51.3% after the intervention (p<0.001). conclusion: the results of this study showed that workplace adaptation interventions, in order to change the physical activity of the staff, by ttm changed model and pedometer, have been effective in increasing their physical activity.