اثربخشی درمان مثبت گرا بر سرمایه‌های روان‌شناختی و سبک‌های ابراز هیجان زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس: یک مطالعه راهنما

زمینه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس غیرقابل پیش‌بینی و یکی از مهم ترین بیماری‌های تغییر دهنده زندگی فرد است و به تدریج او را به سمت ناتوانی پیش می‌برد. بین سلامتی و کیفیت زندگی افراد ارتباط نزدیکی وجود دارد با اصلاح کیفیت زندگی می‌توان از بروز حملات بیماری و ناتوانی پیشرونده مرتبط با بیماری جسمانی جلوگیری کرد. لذا این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مثبت‌گرا بر سرمایه‌های روان‌شناختی و سبک‌های ابراز هیجان زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام گرفت. روش و مواد: این مطالعه، پژوهشی نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و دوره پیگیری دو ماهه با گروه گواه بود. جامعه پژوهش کلیه زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس بود که در سال 1398 عضو انجمن مولتیپل اسکلروزیس شهر تهران بودند که از این تعداد 24 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه (مثبت‌نگر و گروه گواه) گمارده شدند و در سه مرحله به پرسش‌نامه‌های سرمایه روان‌شناختی luthans و پرسش‌نامه دوسوگرایی در ابراز هیجان emmons و king پاسخ دادند. داده‌های به دست آمده با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر در نرم افزار spss-26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) تاب آوری و امیدواری گروه آزمایش به ترتیب از (3/5) 18/7 و (5/1) 20 در پیش آزمون به (2/6) 21/5 و (4/4) 22/5 در پس آزمون و (4) 21/8 و (4/2) 22/7 در پیگیری افزایش یافت (p<0/05) اما نمرات گروه گواه در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوتی نداشت. همچنین میانگین (انحراف معیار) خودکارآمدی و خوش‌بینی گروه آزمایش به ترتیب از (6/9) 22/8 و (3/1) 22/9 در پیش ازمون به (5/9) 22 و (3/6) 22/3 در پس آزمون و (5/5) 22 و(3/9) 22/5 در پیگیری تغییر کرد (p<0/05) اما این کاهش از نظر آماری در مقایسه با گروه گواه معنادار نبود. علاوه بر این، میانگین (انحراف معیار) دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت و منفی و ابراز صمیمیت گروه آزمایش به ترتیب از (3) 20/1 و(1/6) 8 و (2) 16/5 در پیش آزمون به (4/2) 24/9 و (1/4) 6/7 و (2/1) 19/9 در پس آزمون و (3/8) 24/4 و (1/8) 5/4 و (2) 21 در پیگیری تغییر یافت (p<0/001) اما نمرات گروه گواه در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوتی نداشت. نتیجه‌گیری: مطالعه نشان داد که درمان مثبت‌نگر، از بین مولفه های سرمایه های روانشناختی تاب‌آوری و امیدواری را افزایش داد شد اما در مولفه‌های خودکارآمدی و خوش‌بینی تغییری ایجاد نکرد، علاوه بر این، درمان‌مثبت‌نگر ابراز هیجان مثبت و ابراز صمیمیت را افزایش و ابراز منفی هیجان را کاهش داد.

the effectiveness of positive therapy on psychological capital and emotion expression styles among women with multiple sclerosis: a pilot study

background and objective: multiple sclerosis is an unpredictable life-altering disease gradually leading to disability. improved quality of life could prevent the onset of disease attacks and progressive disability associated with physical illness. the objective of this study was to investigate the effectiveness of positive therapy on psychological capital and emotion expression styles among women with multiple sclerosis.materials and methods: this study was of quasi-experimental design with pre-test, post-test, a 2-month follow-up, and a control group. participants included 24 women with multiple sclerosis who were members of the ms association of tehran in 2019, selected via convenience sampling method and randomly assigned to two groups. the experimental group received eight 90-minute positive therapy sessions. in three steps, participants filled-out the luthans psychological capital questionnaire and the amuns & king ambiguity questionnaire. the obtained data were analyzed using repeated-measures analysis of variance.results: the mean (sd) resiliency and hope of the experimental group increased from 18.7 (3.5) and 20.0 (5.1) in the pre-test to 21.5 (2.6) and 22.5 (4.4) in the post-test, and 21.8 (4.0) and 22.7 (4.2) in the follow-up (p<0.05). the mean (sd) score of the control group did not differ in the pre-test, post-test and follow-up. the mean (sd) efficacy and optimism of the experimental group varied from 22.8 (6.9) and 22.9 (3.1) in the pre-test to 22.0 (5.9) and 22.3 (3.6) in the post-test, and 22.0 (5.5) and 22.5 (3.9) in the follow-up (p<0.05); however, the difference was not statistically significant. the mean (sd) scores of the ambivalence of positive and negative emotion and expressing intimacy of the experimental group changed from 20.1 (3.0), 8.0 (1.6), and 16.5 (2.0) in the pre-test to 24.9 (4.2), 6.7 (1.4), and 19.9 (2.1) in the post-test, and 24.4 (3.8), 5.4 (1.8), and 21.0 (2.0) in the follow-up (p<0.001). the mean (sd) scores of the control group did not differ in the pre-test, post-test and follow-up.conclusion: positive therapy increased the components of resilience and hope, but no significant change was observed in the components of self-efficacy and optimism among women with multiple sclerosis. positive therapy increased ambivalence in expressing positive emotion and intimacy and decreased expression of negative emotion among women with multiple sclerosis