اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر خودکارآمدی و فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دختر پایه سوم مقطع متوسطه اول شهر تنکابن

زمینه و هدف: آموزش هوش هیجانی با بالا بردن شناخت فرد از خودش و دیگران، به ارتباط با دیگران و سازگاری و انطباق با محیط پیرامون که برای موفق شدن در بر آوردن خواسته های اجتماعی لازم است منجر می گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر خودکارآمدی و فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دختر پایه سوم مقطع متوسطه اول شهر تنکابن صورت گرفته است. روش و مواد: روش این پژوهش، نیمه تجربی و از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دختران پایه سوم مقطع متوسطه اول شهر تنکابن در سال تحصیلی 97-1396 بود که با روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و از بین آنها 60 نفر به طور تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند و آموزش هوش هیجانی برای گروه آزمایش اجرا شد. آزمودنی ها به پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی (gses) و فرسودگی تحصیلی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغیره و با کمک نرم افزار spss-22 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن دانش آموزان گروه آزمایش (2.8) 15.7 و گروه گواه (2.4) 15.2 بود. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین (انحراف معیار) خودکارآمدی در گروه آزمایش در پیش آزمون از (5.9) 30.5 به (5.5) 35.4 در پس آزمون افزایش یافت (0.001>p)، ولی در گروه گواه به ترتیب از (5.3) 30.7 به (5.9) 31.5 تغییر یافت که معنی دار نبود. میانگین فرسودگی تحصیلی در گروه آزمایش در پیش آزمون از (3.7) 40.8 به (3.4) 29.1 در پس آزمون کاهش یافت (0.001>p)، ولی در گروه گواه به ترتیب از (3.8) 40.6 به (3.8) 39.84 تغییر یافت که معنی دار نبود.نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که آموزش هوش هیجانی، باعث افزایش خودکارآمدی دانش آموزان دختر و کاهش فرسودگی تحصیلی آنها می شود.