پیش بینی خود کارآمدی در تصمیم گیری شغلی بر اساس رضایت شغلی در بین کارمندان دانشگاه آزاد اسلامی غرب مازندران

زمینه و هدف: رضایت شغلی عاملی است که سبب افزایش کارایی و احساس خودکارآمدی می شود و می تواند به بهبود تصمیم گیری شغلی افراد کمک کند. این پژوهش با هدف پیش بینی خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی بر اساس رضایت شغلی در بین کارمندان دانشگاه آزاد اسلامی غرب مازندران انجام شد.روش و مواد: پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کارمندان دانشگاه آزاد غرب مازندران تشکیل می دادند که از این تعداد، 500 نفر نمونه با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی و پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا بود. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و الگویابی معادلات ساختاری با بکارگیری نرم افزارهای spss 22 و amos 22 استفاده شده است.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن کارمندان مرد، (7.7) 38.9 و کارمندان زن، (6.5) 35.6 سال بود. رضایت شغلی با میانگین (انحراف معیار) (0.5) 3.6 باعث افزایش خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی (0.4) 3.5 کارمندان شد و مولفه های آن شامل فرصت پیشرفت (16.42=t)، جو سازمانی (16.14=t)، سبک رهبری (15.81=t)، نوع شغل (15.38=t)، شرایط فیزیکی (15.25=t) و نظام پرداخت (13.97=t) به ترتیب توان پیش بینی خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی را دارا بودند (0.001>p).نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که با افزایش رضایت شغلی و بهبود مولفه های آن شامل فرصت پیشرفت، جو سازمانی، سبک رهبری، نوع شغل، شرایط فیزیکی و نظام پرداخت، خودکارآمدی در تصمیم گیری شغلی کارمندان بیشتر شد