اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودمتمایزسازی و سلامت روان فرزندان جانبازان

زمینه و هدف: جانبازان، همسران و فرزندان آنها با درد و رنجی جانکاه و همیشگی دست و پنجه نرم می‌کنند بسیاری از آنها با مشکلات عدیده‌ای از جمله مشکلات روحی، جسمی و اقتصادی رو به رو بوده و در نتیجه احتمال می‌‌رود که سلامت عمومی آنها در معرض خطر قرارگیرد. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خود متمایز سازی و سلامت روان فرزندان جانبازان بود.روش و مواد: این پژوهش از نوع نیمه‌‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون، با گروه گواه و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دختر فرزند جانبازی است که در مقطع متوسطه دوم شاغل به تحصیل بودند. از بین این جامعه آماری تعداد 80 نفر بصورت در دسترس انتخاب و پس از اجرای پرسشنامه سلامت روان و بررسی پرسشنامه‌ها 60 نفر که نمرات آن‌ها در حد متوسط و پایین‌تر بود به طور هدفمند، انتخاب شدند، و به طور تصادفی در دو گروه (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه) جایگزین شدند. گروه‌ آزمایشی مداخله مبتنی بر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را در هشت جلسه دریافت کردند ولی گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکردند. شرکت کننده ها به پرسشنامه سلامت روان و خودمتمایزسازی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss-22 به کمک آزمون تحلیل واریانس با اندازه های مکرر بررسی شدند.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن گروه آزمایش (0.7) 16.3 و گروه گواه (0.6) 16.3 سال بود. میانگین (انحراف معیار) نمره خودمتمایزسازی در پیش آزمون گروه آزمایش از (18.1) 132.3 به (17.1) 177.1 در پس آزمون و (15.6) 179.5 در پیگیری افزایش یافت (p<0.001) اما میانگین (انحراف معیار) نمرات خودمتمایزسازی گروه گواه در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوتی نداشت. نمره عدم برخورداری از سلامت روان در پیش آزمون گروه آزمایش از (7.1) 58.8 در پیش آزمون به (6.4) 33.2 در پس آزمون و (6.6) 35.1 در پیگیری کاهش یافت اما میانگین (انحراف معیار) نمرات عدم سلامت روان گروه گواه در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوتی نداشته است.نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش خود متمایزسازی و کاهش مشکلات سلامت‌ روان فرزندان جانبازان گردید.