تدوین مدل علّی پیش بینی پایداری روابط زناشویی در زوجین مواجه شده با بی وفایی

زمینه و هدف: پایداری رابطه زناشویی یکی از گسترده ترین مفاهیم برای تعیین و نشان دادن میزان شادی و رضایت از رابطه است. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل علی پیش بینی پایداری روابط زناشویی در زوجین مواجه شده با بی وفایی انجام شد.روش و مواد: پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان و مردان متاهل مواجه شده با بی وفایی ساکن بجنورد در سال 97-1396 بودند. 203 نفر به روش تصادفی ساده و تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های مقیاس صمیمیت زناشویی، ارزیابی میزان اعتماد زوجین، ارزیابی میزان جذابیت جنسی زوجین و مقیاس ارزیابی میزان پایداری روابط زوجین استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و الگویابی معادلات ساختاری با بکارگیری نرم افزارهای spss-22 و amos-22 استفاده شده است.یافته ها: با افزایش میزان اعتماد زوجین با میانگین (انحراف معیار) 143.8 (16.3)، صمیمیت زوجین با میانگین (انحراف معیار) 5.8 (1.1) افزایش می یابد (0.01>p). با افزایش جذابیت جنسی با میانگین (انحراف معیار) 69.4 (10.9)، پایداری روابط زوجین با میانگین (انحراف معیار) 40.7 (6.1) افزایش می یابد (0.01>p). همچنین با افزایش میزان اعتماد زوجین، جذابیت جنسی (0.01>p) و پایداری روابط زوجین (0.05>p) افزایش می یابد. با افزایش میزان صمیمیت زوجین، جذابیت جنسی (0.01>p) و پایداری روابط زوجین (0.01>p) افزایش می یابد. اثر مستقیم اعتماد زوج­ها بر صمیمیت آنها 0.38 و بر جذابیت جنسی آنها 0.27 برآورد شد. همچنین اثر غیر مستقیم اعتماد زوج ها بر جذابیت جنسی، 0.06 و بر پایداری روابط 0.19 برآورد شد. اثرات کل اعتماد بر صمیمیت زوج ها 0.38، جذابیت جنسی 0.33 و بر پایداری روابط زوج ها 0.19 برآورد شد. به طور کلی اعتماد زوجین، به واسطه صمیمیت زوجین و جذابیت جنسی در مجموع 17 درصد از تغییرات پایداری روابط زوجین پس از افشای خیانت را تبیین می کنند (0.17=r2).نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که صمیمیت زوجین و جذابیت جنسی نقش واسطه ای معناداری میان اعتماد زوجین و پایداری روابط آنها ایفا می کنند.