نقش واسطه‌ای امیدواری در رابطه بین هراس اجتماعی و تاب‌آوری با بهزیستی ذهنی در دانشجویان

زمینه و هدف: امیدواری به ‌عنوان یک نیروی روانی مهم می‌تواند ارتباط بین متغیرهای روانشناختی را تحت تاثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف تعیین نقش واسطه‌ای امیدواری در رابطه بین هراس اجتماعی و تاب‌آوری با بهزیستی ذهنی انجام شد.روش و مواد: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بود. 257 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند، به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه امیدواری miller، پرسشنامه هراس اجتماعی connor، مقیاس تاب‌آوری davidson و conner و مقیاس بهزیستی ذهنی ryff استفاده شد. داده‌ها پس از جمع آوری در نرم افزارهای spss24 و amos22 با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در این مطالعه، 128 (48%) نفر از شرکت کنندگان زن و 139 (52%) نفر مرد بودند. میانگین (انحراف معیار) نمره بهزیستی (33.5) 203.3، تاب آوری (14.8) 90.5، امیدواری (19.4) 171.7 و هراس اجتماعی (12.1) 38.1 بود. با افزایش هراس اجتماعی بهزیستی ذهنی کاهش یافت (r=-/016, p<0/01) اما با افزایش تاب‌آوری، بهزیستی ذهنی افزایش پیدا کرد (r=0/24, p<0/01). همچنین امیدواری، رابطه بین تاب‌آوری با بهزیستی ذهنی را به‌صورت جزیی (0.05>p) و رابطه بین هراس اجتماعی با بهزیستی ذهنی را به‌صورت کامل میانجی‌گری می‌ کند (0.05>p).نتیجه گیری:مطالعه نشان داد امیدواری به‌عنوان یک متغیر واسطه‌ای رابطه بین هراس اجتماعی و بهزیستی ذهنی را به‌صورت کامل و رابطه بین تاب‌آوری و بهزیستی ذهنی را به‌صورت جزیی تحت تاثیر قرار داد.