اثربخشی درمان گروهی هیجان مدار بر امید و افکار خودآیند منفی زنان مطلقه

مقدمه: طلاق یکی از آسیب‌های اجتماعی است که باعث کاهش سلامت عمومی و کیفیت زندگی زنان می‌گردد. درمان هیجان مدار می‌تواند به عنوان یک رویکرد موثر در جلوگیری از آسیب‌های روانی ناشی از طلاق در زنان به کار گرفته شود. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان گروهی هیجان مدار بر امید و افکار خودآیند منفی زنان مطلقه انجام شد.روش و مواد: اﻳﻦ مطالعه از ﻧﻮع ﻧﻴﻤﻪ آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون-ﭘﺲآزﻣﻮن همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان مطلقه مراجعه کننده به فرهنگسراهای شهر تهران در سال 1396 بودند. 60 نفر زن مطلقه به عنوان نمونه به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم‌ شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه درمان گروهی هیجان‏مدار را آموزش دیدند. سپس از آن‌ها پس ‌آزمون گرفته شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه های امید به زندگی snyder و همکاران و افکار خودآیند منفی kendall and hollon استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری به نرم افزار آماری spss22 وارد شدند و با روش های توصیفی شامل میانگین (انحراف معیار) و آزمون کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد.  یافته ها: میانگین (انحراف معیار) امید در زنان مطلقه پس از آموزش درمان گروهی هیجان­مدار در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل پس از مداخله افزایش یافت. (5.1) 32.6 در مقابل (5.4) 28.8، (0.01>p). همچنین آموزش درمان گروهی هیجان­مدار منجر به کاهش در افکار خودآیند منفی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد. (6.4) 100.3 در مقابل (5.9) 104.1، (0.01>p).نتیجه گیری: مطالعه نشان داد درمان گروهی هیجان مدار امید و افکار خودآیند زنان مطلقه را بهبود می دهد.