نقش همسرآزاری در فرسودگی زناشویی زنان: اثر تعدیل کننده مکانیسم‌های مقابله با استرس

زمینه و هدف: همسر آزاری یکی از بحران های تهدید کننده سلامت با پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت که بطور منفی روی زنان، خانواده ها و جامعه تاثیر می گذارد. فرسودگی زناشویی و رضایت جنسی از پیامدهای نامطلوب همسر آزاری بین زنان هستند.  نکته ای که در این میان حائز اهمّیت می باشد، یافتن عواملی است که بتوانند اثرات مخرب همسرآزاری بر سلامت زنان را کاهش دهند.  بنابر این هدف از پژوهش حاضر، تعیین نقش تعدیل کنندگی مکانیسم های مقابله با استرس در رابطه با همسر آزاری در فرسودگی زناشویی بود.روش و مواد: این مطالعه از نوع همبستگی در سال 1393 در شهر تهران و با مشارکت 302 زن متاهل که با روش نمونه گیری در دسترس از 22 ناحیه تهران انتخاب شده بودند انجام شد. داده ها از طریق سه پرسشنامه خود مدیریتی همسرآزاری، فرسودگی زناشویی و پرسشنامه مکانیسم های مقابله با استرس جمع آوری شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم‌افزار spss22 و سطح معنی داری کمتر از 0.05 انجام شد.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) همسر آزاری و فرسودگی زناشویی به ترتیب 11.9 (11.1) و 2.6 (0.9) بود. همسر آزاری با فرسودگی زناشویی در زنان ارتباط داشت (r=0.55). زنانی که با همسر آزاری مواجه بودند از ارزیابی مجدد مثبت، خود کنترلی و جستجوی حمایت اجتماعی بعنوان مکانیسم مقابله استفاده می کردند. از بین مکانیسم های مقابله با استرس، فاصله گرفتن،خود ارزیابی مثبت و پذیرش مسئولیت نقش تعدیل کنندگی روی فرسودگی زناشویی در بین زنان مواجهه یافته با همسر آزاری در گذشته داشته است و ضرایب بتا به ترتیب 0.134 ، 0.125 ، 0.117 گزارش شد. زنانی که از ارزیابی مجدد مثبت استفاده می کردند کمتر فرسودگی زناشویی داشتند.نتیجه گیری: زنانی که با همسر آزاری مواجه بودند، فرسودگی زناشویی کمتری را دارند. مکانیسم های مقابله شامل فاصله گرفتن،خود ارزیابی مثبت و پذیرش مسئولیت احساس فرسودگی کمتری را در زندگی زناشویی زنان ایجاد می کند.