مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری آمیخته با معنویت دین با امیددرمانی بر علائم افسردگی پایدار زنان در سال 1401

مقدمه: شیوع افسردگی در بین زنان دو برابر مردان است. افسردگی شایع‌ترین بیماری در بین اختلالات روانپزشکی است و هزینه‌های اقتصادی زیادی را به بیمار و جامعه تحمیل می‌کند. بومی‌سازی درمان‌های رایج پرداختن برای بیمارانی که به افسردگی خوگرفته و بیماری در آن‌ها تبدیل به افسردگی پایدار شده است، حائز اهمیت است. ازاین‌رو در این پژوهش دو روش شامل: درمان شناختی رفتاری آمیخته با معنویت‌‌دین و امیددرمانی مقایسه و اثربخشی هر کدام موردسنجش قرارگرفت. روش: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی (با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل) و جامعه آماری شامل کلیه زنان دارای علائم افسردگی پایدار شهر اصفهان بودند. لذا، با روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند تعداد 36 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه 12 نفره تقسیم‌بندی شدند (دو گروه درمانی به‌عنوان گروه آزمایش و یک گروه  به‌عنوان کنترل) سپس از تمامی گروه‌ها پیش‌آزمون اخذ و در ادامه پروتکل‌های درمانی اجراشد. در پایان مجدداً از تمام گروه‌ها‌ پس‌آزمون اخذ و 3 ماه بعد میزان پایداری مداخلات، بررسی‌شد.یافته‎ها: در این پژوهش‌ اثربخشی هر دو روش درمانی (درمان شناختی_رفتاری آمیخته با معنویت‌‌دین و امیددرمانی) مورد تایید قرار گرفت منتها مقابله هر دو روش نشان داد معنویت‌درمانی اثربخشی بیشتری دارد.نتیجه‎گیری: باتوجه به موثر بودن هر دو روش در کاهش افسردگی پایدار در نمونه آماری، می‌توان نتایج را به کل جامعه آماری نیز تعمیم‌داد.

comparison of the effectiveness of cognitive-behavioral therapy integrated with spirituality-religion versus hope therapy on persistent depression symptoms in women in the year 2022

introduction: the prevalence of depression among women is twice that of men. depression is the most common illness among psychiatric disorders and imposes significant economic costs on patients and society. localizing common treatments for patients who have become accustomed to depression and whose condition has developed into persistent depression is crucial. therefore, in this study, two methods were compared: cognitive-behavioral therapy combined with spirituality-religion and hope therapy, and the effectiveness of each was assessed.methods: the research method was quasi-experimental (with a pretest-posttest design with a control group), and the statistical population included all women with symptoms of persistent depression in the city of isfahan. using accessible and purposeful sampling, 36 individuals were selected and randomly divided into three groups of 12 (two treatment groups as experimental groups and one group as a control). a pretest was conducted for all groups, followed by the implementation of therapeutic protocols. in the end, a posttest was conducted for all groups, and the stability of interventions was assessed three months later.results: the study confirmed the effectiveness of both therapeutic methods (cognitive-behavioral therapy combined with spirituality-religion and hope therapy); however, a comparison of both methods showed that spirituality therapy had greater effectiveness.conclusion: given the effectiveness of both methods in reducing persistent depression in the sample population, the results can be generalized to the entire statistical population.