مقایسه تاثیر آموزش حضوری و مجازی بر خودکارآمدی و تبعیت از درمان بیماران مبتلا به پرفشاری خون

مقدمه: مدیریت موثر پرفشاری خون نیازمند تبعیت درمان و افزایش خودکارآمدی بیماران است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آموزش حضوری و مجازی بر خودکارآمدی و تبعیت از درمان بیماران مبتلا به پرفشاری خون انجام ‌شد. روش: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه گروهی، قبل و بعد با شرکت 120 بیمار مبتلا به پرفشاری خون در درمانگاه بیمارستان قلب فرشچیان همدان انجام‌شد. بیماران به روش دردسترس انتخاب و با استفاده از بلوک‌های جایگشتی به گروه‌های آموزش حضوری (40 نفر)، مجازی (40 نفر) و کنترل (40 نفر) تخصیص یافتند. گروه کنترل فقط مراقبت‌های معمول درمانگاه را دریافت‌کردند اما بیماران گروه آموزش حضوری علاوه بر آن، در چهار جلسه حضوری 45-40 دقیقه‌ای به‌صورت هفته‌ای یکبار، تحت آموزش قرارگرفتند. گروه آموزش مجازی این آموزش‌ها را به‌صورت مجازی دریافت‌کردند. پرسشنامه‌های تبعیت از درمان مدانلو و خودکارآمدی شرر قبل و دو ماه بعد از اتمام مداخله تکمیل‌گردید.یافته‎ها: قبل از مداخله اختلاف بین گروهی معناداری در متغییرهای دموگرافیک و میانگین نمرات تبعیت از درمان و خودکارآمدی بیماران سه گروه دیده‌نشد (0/05 < p)، با این حال پس از مداخله افزایش معنی‌داری در تبعیت از درمان و خودکارآمدی گروه آموزش حضوری و مجازی نسبت به گروه کنترل مشاهده‌شد (0/05 > p)، همچنین تبعیت از درمان و خودکارآمدی در گروه آموزش حضوری نسبت به گروه آموزش مجازی افزایش معنی‌داری را نشان‌داد (0/05 > p). نتیجه‎گیری: نتایج نشان‌داد که هر دو روش آموزش حضوری و مجازی به‌طور موثری می‌تواند تبعیت از درمان و خودکارآمدی بیماران مبتلا به پرفشاری خون را بهبودبخشد؛ لذا، به پرستاران پیشنهادمی‌‌گردد در کنار روش‌های سنتی آموزش به بیمار از آموزش حضوری و مجازی براساس نیازها و شرایط بیمار استفاده‌ نمایند. 

comparison of the impacts of in-person and virtual education on self-efficacy and treatment adherence among patients with hypertension

introduction: effective hypertension management requires treatment adherence and increased patient self-efficacy. this study compared the impact of in-person and virtual education on self-efficacy and treatment adherence in patients with hypertension.methods: this three-group, pre-and post-clinical trial included 120 hypertensive patients treated at farshchian heart hospital clinic in hamadan. patients were selected through convenience sampling and randomly assigned to in-person education (40 patients), virtual education (40 patients), and control (40 patients) groups using permuted block randomization. the control group received routine clinic care, whereas the in-person education group attended four weekly 40-45 minutes’ sessions. the virtual education group received the same content through virtual platforms. the mandanlou treatment adherence questionnaire and the sherer self-efficacy scale were completed before and two months after the intervention.results: before the intervention, there were no significant differences in demographic variables and mean scores of treatment adherence and self-efficacy among the three groups (p > 0.05). however, post-intervention, significant increases in treatment adherence and self-efficacy were observed in both the in-person and virtual education groups compared to the control group (p < 0.05). additionally, the in-person education group showed a significantly greater increase in treatment adherence and self-efficacy compared to the virtual education group (p < 0.05).conclusion: the results indicated that both in-person and virtual education effectively improved treatment adherence and self-efficacy in patients with hypertension. however, in-person education had a greater impact than virtual education; therefore, it is recommended that nurses use in-person and virtual education based on the patient’s needs and conditions in addition to traditional methods of patient education.