مقایسه اثربخشی دارو درمانی (پاروکستین)، درمان شناختی- رفتاری واحد پردازه‌ای و ترکیب آنها بر تحمل آشفتگی، تحمل ابهام و فرانگرانی در دانشجویان دختر مبتلا به اضطراب فراگیر

مقدمهدر دو دهه گذشته علاقه به درک ماهیت اضطراب فراگیر و گسترش روش‌های موثر بر آن در بین روان‌شناسان فزونی یافته است. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی دارو درمانی، درمان شناختی- رفتاری واحدپردازه‌ای و ترکیب آنها بر تحمل آشفتگی، تحمل ابهام و فرانگرانی در دانشجویان دختر مبتلا به اضطراب فراگیر بود. مواد و روش ها این پژوهش از نوع پژوهش‌های نیمه تجربی (طرح پیش آزمون، پس آزمون، آزمون پیگیری با گروه کنترل) بود. از بین دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی شهر مشهد، 60 نفر به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه آزمایش (دارو درمانی، درمان واحدپردازه‌ای و درمان ترکیبی) و یک گروه کنترل جایگزین گردیدند. شرکت‌کنندگان با کمک پرسشنامه اضطراب فراگیر اسپیتزر و همکاران (2006)، افکار اضطرابی ولز (2005)، مقیاس تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر (2005) و مقیاس تحمل ابهام مک دونالد (1970) مورد پیش آزمون قرار گرفتند. در پایان دوره درمان و سه ماه بعد از آن، شرکت کنندگان مورد پس آزمون و آزمون پیگیری قرار گرفتند. داده‌ها بر اساس آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر تجزیه و تحلیل شد.یافته هانتایج تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که هر سه رویکرد درمانی در مقایسه با گروه کنترل بر کاهش تحمل آشفتگی، تحمل ابهام و فرانگرانی اثربخش بوده‌اند (مجذور اتا 0/37، 0/22 و 0/45)، اما درمان ترکیبی بر دو رویکرد درمانی دیگر به‌تنهایی برتری معناداری داشته‌ است (0/05>p). نتیجه گیریبا توجه به زیربنای زیستی و روان شناختی اختلال اضطراب فراگیر، به‌نظر می‌رسد که ترکیب درمان‌های روانشناختی و دارودرمانی در بهبود حالات اضطرابی رویکردی موثرتر باشد.

comparing the effectiveness of pharmacotherapy (paroxetine), modular cognitive-‎ behavioral therapy ‎‌‌and their combination in distress tolerance, ambiguity tolerance and meta-worry‎ in female university students with generalized anxiety disorder

introductionin the last two decades, the interest in understanding the nature of generalized anxiety disorder (gad) and the development of effective treatment methods for gad has increased among psychologists. this study aimed to compare the effectiveness of pharmacotherapy, modular cognitive-‎behavioral therapy ‎‏‏and their combination in distress tolerance, ambiguity tolerance and meta-worry‎ in female students with generalized anxiety. materials and methodsthis study was a ‎semi-experimental ‎research with a pretest-‎posttest and follow-‎up ‎control group design. the selection of 60 students among the female students of the islamic azad university of mashhad was done by purposive sampling and were randomly assigned into three experimental groups (pharmacotherapy, modular therapy and combination therapy) and a control group. the participants were pretested using generalized anxiety disorder questionnaire (gad-7; spitzer et al., 2006), wells anxious thoughts inventory (2005), simmons and gahr turbulence tolerance scale (2005) and mcdonald ambiguity tolerance scale (1970). at the end of the treatment and three months after it, participants underwent post-test and follow-up test. the data in this article was analysed with repeated measures analysis of variance (anova).resultsthe results of the repeated measures anova showed that all three treatment approaches were effective in reducing turbulence tolerance, ambiguity tolerance and meta-worry compared to the control group (eta-squared 0.37, 0.22, 0.45, respectively), but combination therapy had a significant advantage over the other two therapeutic approaches alone (p <0.05).conclusionbased on the biological and psychological underpinnings of generalized anxiety disorder, it seems that the combination of psychological therapies and pharmacotherapy is a more effective approach in improving anxiety conditions.