اثر بخشی برنامه کاربردی «کاگنو ژن» ﺑﺮ مهارت‌های ارتباطی در میان دانشجویان

مقدمه: در دنیای امروزی مفهوم مراقبت سلامت روان الکترونیکی مطرح است که به کمک آن مراقبت‌ها، مهارت‌ها دیگر محدود به موقعیت زمانی و مکانی افراد نمی‌باشد و افراد نیازمند به مراقبت روانی می‌توانند با دریافت و نصب برنامه‌های کاربردی (اپلیکیشن) روی تلفن همراه از این خدمات بهره‌مند شوند. نرم‌افزار کاربردی کاگنو ژن (cognogene) برای ارائه خدمات سلامت روان الکترونیکی در بستر تلفن‌های هوشمند به وجود آمده است. این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی برنامه کاربردی «کاگنو ژن» ﺑﺮ مهارت‌های ارتباطی در میان دانشجویان انجام شد. روش: جامعه آماری این پژوهش 104 دانشجوی شاغل به تحصیل دانشگاه تهران در نیمسال اول سال تحصیلی 1401-1400 در نظر گرفته شد. تعداد 52 ﻧﻔﺮ در ﮔﺮوه آزﻣﺎیﺶ و 52 ﻧﻔﺮ در ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل به صورت تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایش، آﻣﻮزش اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ (شامل ویدئوکلیپ‌ها، تمرین روزانه، برنامه‌های انگیزشی) را در 21 جلسه دریافت کردند و گروه ﮐﻨﺘﺮل مداخله‌ای دریافت نکرد. برای جمع‌آوری داده‌ها، از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ مهارت‌های ارتباطی کوئین دام در دو مرحله ﭘﯿﺶآزﻣﻮن و ﭘﺲآزﻣﻮن استفاده ﺷﺪ. داده‌ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺗﺤﻠﯿﻞ واریانس یک طرفه ﺗﺤﻠﯿﻞ شدند. نتایج: یافته‌ها ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ مداخله صورت گرفته باعث ایجاد تفاوتی معنادار در میانگین همه شاخص‌های مورد پژوهش مهارت‌های ارتباطی به جزء شاخص‌های «دریافت و ارسال پیام» و «کنترل عاطفی» گردیده است. نتیجه‌گیری: آموزش از طریق برنامه کاربردی «کاگنو ژن» می‌تواند به عنوان مکمل همراه سایر روش‌های آموزشی دیگر برای بهبود مهارت‌های ارتباطی استفاده گردد.

impact of the mobile app “cognogene” on university students' communication skills

introduction: the notion of electronic mental health care is suggested in today’s world. with the aid of this care, people’s talents are no longer limited by time or location, and those in need of mental health care can get these services by downloading and installing software on their mobile devices. the cognogene application software has been created to provide electronic mental health services on the smartphone platform. this study aimed to measure the impact of the mobile app “cognogene” on university students’ communication skills. method: the statistical population of this study included 104 students studying at tehran university in the winter semester (2021-2022). they were randomly divided into two 54-member groups (experimental and control). the experimental group received electronic psychological education (consisting of short video clips, daily homework, motivational letters, etc.) in 21 sessions, while the control group did not. to collect data, queen dom’s communication skills questionnaire was used in two stages: pre-test and post-test. the data were analyzed using the one-way analysis of variance. results: results showed that the intervention made a significant difference in the mean score of all components of the study of communication skills except the components of receiving and sending messages and emotional control. conclusion: this finding suggests that training through the cognogene application can be used as a complement to other training methods to improve communication skills