مکان گزینی مراکز فوریتهای پزشکی ( emcs ) با رویکرد مدیریت مخاطرات محیطی مطالعه موردی شهر اردبیل

مقدمه: روزانه افراد زیادی به دلیل وقوع تصادفات یا بروز بیماری های مختلف با مراکز فوریت های پزشکی تماس می گیرند و نیازمنددریافت کمکهای اولیه اند. برای ارایه کمک های اولیه پزشکی، اعزام نیرو و خودروهای امداد و نجات از مراکز خدمات فوریت های پزشکیبه محل وقوع حادثه، ضروری است. ازاین رو، دسترس پذیر بودن محل استقرار مراکز فوریت های پزشکی و قرارگیری در محل مناسب،اهمیت زیادی دارد. هدف این پژوهش تحلیل الگوی فضایی توزیع مراکز فوریت های پزشکی موجود و معرفی پهنه های مناسب برایاستقرار مراکز جدید است.روش: تحقیق حاضر، از نوع روشهای توصیفی تحلیلی است. این مطالعه شهر اردبیل را برای تجزیه و تحلیل انتخاب کرده است. از 22معیار برای مکان یابی استفاده شده است. از فرآیند تحلیل شبکهای (anp) برای تعیین وزن معیارها و از مدل vikor در سامانهاطلاعات جغرافیایی (gis) برای تهیه نقشه پهنه بندی شهری جهت احداث مراکز جدید، استفاده شده است.نتایج: مراکز موجود فوریت های پزشکی، تنها بخشی از شهر اردبیل را پوشش می دهند و بخش های زیادی از شهر از جمله در حواشیشهر، نمیتوانند خدمات مناسبی دریافت کنند. نقشه تهیه شده، مکان های جدیدی را برای افزایش میزان دسترس پذیری پیشنهاد کردهاست.نتیجه گیری: باز توزیع فضایی و تخصیص مجدد مراکز فوریت های پزشکی، دسترس پذیری به این مراکز را بهبود می بخشد. سامانه هایاطلاعات جغرافیایی پلتفورم مناسبی را برای توزیع مجدد خدمات فراهم می کنند. سیاستگذاران و برنامه ریزان بخش بهداشت و درمانممکن است از نتایج این مطالعه برای تخصیص بهینه منابع استفاده کنند.

Site Selection of Emergency Medical Centers (EMCs) Using Environmental Hazard Management Approach: A Case Study of Ardabil

Introduction: Many people call emergency medical centers (EMCs) during a day due to accidents or various diseases and they need to receive first aid. In order to provide first aid, it is necessary to send emergency workers and vehicles from the emergency medical services centers to the location of the accidents. Therefore, the accessibility of the EMCs and their being located in an appropriate place are of great importance. The objective of this study was to analyze the spatial distribution pattern of the existing EMCs and to introduce suitable areas for the establishment of new centers.Method: The present study was a descriptiveanalytical one. Ardabil, a city in Iran, was selected as the study area for analysis. A total of 22 criteria were used for site selection. The Analytic Network Process (ANP) was used to determine the weights of the criteria and the VIKOR model was utilized in Geographic Information System (GIS) to prepare an urban zoning map for the site selection of new centers.Results: The existing EMCs cover only a limited part of Ardabil and many parts of the city, including the outskirts, cannot receive proper emergency medical services (EMS). The created map suggested new locations to increase accessibility.Conclusion: Spatial redistribution and allocation of EMCs can improve accessibility of these centers. The GIS can provide a good platform for the redistribution of EMS. Health policymakers and planners may use the results of this study to optimally allocate resources.