تاثیر فناوری اطلاعات سبز بر مولفه اقتصادی پایداری سازمانی (مطالعه موردی: سازمان‌های کوچک و متوسط ایرانی)

بشر امروزی با دشواری‌های شیوه‌های ناپایدار از زندگی مواجه است که تلاش برای رسیدن به رشد اقتصادی و افزایش درآمد با از بین بردن منابع طبیعی و تخریب اکوسیستم‌ها باعث شده است تا بسیاری از مردم گرایش‌های محیط زیستی را فراموش نمایند و درنتیجه اغلب در برابر هر نوع تغییر لازم به‌منظور اقتصادی پایدار و انسان دوستانه مقاومت نمایند. جهانی‌شدن، به‌تدریج، باعث گسترش صنعت و فناوری‌های پاک و سبز شده و پیروی از اصول اقتصاد سبز را الزام‌آور می‌کند؛ بنابراین تولیدکنندگان، واردکنندگان و صادرکنندگان، بیش‌ازپیش مجبور می‌شوند معیارها و شاخص‌های خود را به‌ویژه ازنظر ملاحظات محیط‌زیستی ارتقاء دهند تا نیازهای مشتریان سختگیر را پاسخگو باشند. در این پژوهش از طریق مصاحبه های هدفمند و مطالعات کتابخانه‌ای، شاخص‌های فناوری اطلاعات سبز و پایداری اقتصادی شناسایی گردید. سپس پرسشنامه الکترونیکی در میان مدیران، مشاوران و خبرگان فناوری اطلاعات سازمان‌های ایرانی توزیع شد. درمجموع اطلاعات 108 پرسشنامه در مدت یک ماه جمع‌آوری و اطلاعات 99 نمونه موردبررسی قرار گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در قالب مدل معادلات ساختاری و از روش حداقل مربعات جزئی استفاده‌شده است. این مطالعه ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش‌های پژوهش، پیمایشی توصیفی است. نتایج بیانگر این است که سازمان‌های کوچک و متوسط ایران می‌توانند از طریق شاخص‌های فناوری اطلاعات سبز (چرخه عمر، زیرساخت، توانمند ساز، سازمان و روش‌ها) سازمان خود را در جهت پایداری اقتصادی هدایت نمایند.