تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی سرعتی و ترکیبی (قدرتیهوازی) شخصی‌سازی شده بر میزان هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c) و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع2

مقدمه: ورزش یک جزء مهم از سلامتی و یک شیوه جدایی ناپذیر برای مدیریت بیماران دیابتی نوع 2 است. لذا هدف این پژوهش تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات شخصی سازی شده ترکیبی و تناوبی سرعتی شدید بر میزان هموگلوبین a1c و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع 2 بود.مواد و روش ها: در این تحقیق نیمه تجربی 52 نفر از زنان دیابتی نوع 2 بر اساس مقادیر هموگلوبین a1c در سه گروه تمرین: ترکیبی، تناوبی و کنترل قرار گرفتند. گروه ترکیبی دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی با 70 درصد یک تکرار بیشینه و تمرین هوازی با 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب و یک جلسه در هفته تمرین هوازی انجام دادند. گروه تناوبی سه جلسه در هفته 4 تا10 تکرار آزمون وینگیت 30 ثانیه ای بر روی ارگومتر را با حداکثر تلاش انجام دادند. سطوح شاخص های هموگلوبین a1c،گلوکز ناشتا و انسولین اندازه گیری شد. آزمون های t وابسته، تحلیل کوواریانس و lsd برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده گردیدند.یافته ها: هموگلوبین a1c در گروه تناوبی (002/0p=) و در گروه ترکیبی (006/0p=) کاهش معنی داری داشت. کاهش میزان گلوکز ناشتا در گروه تناوبی معنی داری بود (001/0p<). انسولین سرم در گروه تناوبی (001/0>p) و ترکیبی (001/0=p) افزایش یافت. تفاوت شاخص مقاومت به انسولین در گروه  تناوبی (001/0>p) و ترکیبی (008/0=p) معنی دار بود. مقادیر مقاومت به انسولین (008/0=p) و انسولین (036/0=p) تفاوت معنی داری بین گروه ها نشان داد.نتیجه گیری: تمرینات شخصی سازی شده، مستقل از نوع و روش انجام می‌توانند اثرات مثبتی بر ترکیب بدن وکنترل قندخون زنان دیابتی نوع 2 داشته باشند.