اثربخشی طرحواره درمانی بر اضطراب و افسردگی زنان مراجعه‌ کننده به متخصص توانبخشی در سال 1394

مقدمه: اختلالات‌‌ افسردگی و اضطرابی از شایع‌ترین اختلالات روانپزشکی در جمعیت عمومی هستند که به صورت بحرانی افزایش یافته اند. لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر اضطراب و افسردگی زنان مراجعه کننده به متخصص توانبخشی بود. مواد ‌و‌‌ روش‌ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش ‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری شامل  بیماران زن مراجعه کننده به متخصص توانبخشی همدان بود. نمونه ها شامل 36 نفر بودند که از این تعداد 18 بیمار در گروه آزمایش و 18 بیمار در گروه کنترل قرار گرفتند. نمونه ها به روش نمونه‌گیری تصادفی مبتنی بر ملاک ورود انتخاب شدند. ارزیابی روانی شامل مصاحبه بالینی بر طبق dsm5،‌ پرسشنامه  اضطراب و افسردگی بک بود. طرحواره درمانی طی 8 جلسه (هفته‌ای 2 جلسه) 2 ساعته در مورد گروه آزمایش انجام شد. پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 1ماهه بعد از دوره آموزش در مورد هر دو گروه انجام شد و داده ها به کمک آماره های توصیفی و آزمون تحلیل واریانس آمیخته تحلیل شدند. یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از تاثیر طرحواره درمانی بر کاهش اضطراب و افسردگی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود (01/0>p). یافته‌ها نشان دادند که شاخص ‌های اضطراب و افسردگی پس از مداخله درمانی به شیوه‌ طرحواره درمانی در دوره پیگیری به طور معنی داری کاهش یافتند (01/0>p). نتیجه گیری: برنامه طرحواره درمانی میتواند جزء برنامه های مداخلاتی در سطوح گروه های بیماران اختلالات خلقی در مراکز مشاوره و بیمارستان‌های عمومی قرار گیرد و سلامت روان بیماران مبتلا به اختلالات جسمی را ارتقاء دهد.