مقایسه اثربخشی الگوهای درمان فراشناختی و مثبت‌گرا بر شاخص ولع مصرف در مردان معتاد به داروهای محرک

مقدمه: در عرصه مداخلات در حیطه اعتیاد، درمان های روان شناختی جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده اند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی دو درمان گروهی فراشناختی و مثبت گرا بر کاهش شدت ولع مصرف در مردان معتاد به داروهای محرک (شیشه) انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه کنترل، 45 مرد مصرف کننده مت آمفتامین تحت درمان اقامتی به گونه هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در قالب سه گروه کاربندی شدند. برنامه درمان‌های فراشناختی و مثبت‌گرا به صورت گروهی و به مدت 8 هفته به آزمودنی‌های گروه‌های آزمایش ارائه شد. شاخص شدت ولع مصرف در دو مرحله قبل از درمان و دو هفته پس از اتمام درمان ارزیابی شد. داده های جمع آوری شده به کمک آزمون آماری تحلیل واریانس تک متغیره و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند. یافته ها: هر دو درمان نسبت به گروه کنترل اثربخشی معنی داری را ایفا نمودند (01/0>p). همچنین بین دو گروه درمانی تفاوت معنی داری مشاهده شد و درمان فراشناختی گروهی نسبت به درمان مثبت‌گرا در کاهش میزان ولع مصرف موثرتر بود (05/0>p). نتیجه گیری: این یافته‌ها بیش از پیش نارسا کنش وری در کارکردهای اجرایی مصرف‌کنندگان مت آمفتامین را بیان نمود و لزوم استفاده از رویکردهای درمانی مبتنی بر تغییر فرایندهای ذهنی به جای اصلاح باورهای ناکارآمد را آشکار می سازد.