مقایسه تاثیر تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته بر کنترل وضعیت بدنی دانش‌آموزان کم‌توان ‌ذهنی

مقدمه: کنترل وضعیت بدنی نقش مهمی در فعالیت‌های روزمره کودکان کم‌توان ذهنی دارد. هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات زنجیره حرکتی بسته بر کنترل وضعیت بدنی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه نیمه تجربی بر روی 45 دانش‌آموز پسر کم‌توان ذهنی، آزمودنی‌ها در سه گروه 15 نفره کنترل، ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته قرار گرفتند. گروه‌های تجربی 8 هفته و هفته‌ای سه بار تمرینات ثبات مرکزی و یا زنجیره حرکتی بسته را انجام دادند. در پیش‌آزمون و پس‌آزمون از تست شارپند رومبرگ (sharpened romberg) با چشمان باز و بسته برای اندازه‌گیری تعادل ایستای (کنترل وضعیت بدنی) سه گروه استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه برای تجزیه و تحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: در آزمون تعادل ایستا با چشم باز بین گروه‌های ثبات مرکزی و کنترل (005/0=p) و زنجیره حرکتی بسته و کنترل (007/0=p) تفاوت معنی‌داری مشاهده شد؛ اما بین گروه‌های ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته (910/0=p) تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد. در آزمون تعادل ایستا با چشم‌بسته نیز بین گروه‌های ثبات مرکزی و کنترل (001/0=p) و زنجیره حرکتی بسته و کنترل (002/0=p) تفاوت معنی‌داری مشاهده شد؛ اما بین گروه‌های ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته (420/0=p) تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد. نتیجه گیری: تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته تعادل ایستای دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی را بهبود می‌بخشند و از این تمرینات می‌توان برای بهبود کنترل وضعیت بدنی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی استفاده کرد.