اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی حین بارداری زنان

مقدمه: افسردگی حین بارداری در مراقبت از نوزاد، ارتباط مادر و فرزند، مراقبت از سایر فرزندان و ارتباط با همسر تاثیر دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی حین بارداری انجام شد. مواد و روش­ ها: روش پژوهش حاضر نیمه­تجربی و به صورت پیش­آزمون، پس­آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان باردار مراجعه­ کننده به مرکز بهداشتی درمانی ولی­عصر شهرستان دلفان در 6 ماهه اول سال 93 و نمونه این پژوهش،30 نفر بودند که نمره آنان در آزمون افسردگی بک بالاتر از میانگین (40) بوده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار گرفتند. مداخلات درمانی (رویکرد پذیرش و تعهد) روی گروه آزمایش طی 8 جلسه و هر هفته یک بار انجام پذیرفت. گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. جهت آزمودن فرضیه­ها از آزمون کوواریانس در سطح یک درصد استفاده گردید. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد متغیر مستقل بر کاهش افسردگی زنان باردار تاثیر داشته است و میزان این تاثیر60% بود. به عبارت دیگر، درمان پذیرش و تعهد منجر به کاهش افسردگی زنان باردار شده است (f= 59.50 p>0/01). نتیجه گیری: باتوجه به نتایج مطالعه حاضر توصیه می شود درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توسط متخصصان برای درمان افسردگی حین بارداری استفاده شود.

Efficacy of Acceptance and Commitment Therapy on Depressed Pregnant Women

Introduction: Considering the fact that depression during pregnancy has an effect on taking care of the baby as well as the relationship between mother and the child, taking care of other children and the relationship with the spouse, the present study was conducted with the aim of determining the efficacy of the acceptance and commitment therapy on depression during pregnancy. Materials and methods: The design of this study was quasiempirical, pretestposttest with control group. The population included the pregnant women referring to the health care center of ValieAsr in the city of Delfan in the first six months of the year 93, and the sample included 30 women whose score in the Beck depression questionnaire were higher than the mean (40) who were assigned to two groups of 15 randomly. Then, the treatment intervention (the acceptance and commitment therapy) was conducted on the experimental group for 8 sessions, one session in a week. The control group received no treatment. To test the hypothesis the covariance method with the significance level of 0.01 was used. Results: The results indicated that the independent variable affects the reduction of depression during pregnancy in women with 60% degree. In other words, the acceptance and commitment therapy resulted in a decrease in the depression of pregnant women (F= 59.50 p>0/01). Conclusion: Since the acceptance and commitment therapy affects the reduction of depression of the women during pregnancy, it is recommended that this treatment be used by the specialists to treat depression during pregnancy.