بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود تعامل والد- کودک به روش لندرث بر کیفیت خواب و دلبستگی با والدین و همسالان در کودکان وابسته به اینترنت دوره دوم ابتدایی شهر کرمان

مقدمه: افزایش کاربرد اینترنت توسط کودکان، سبب وابستگی به اینترنت و تضعیف روابط بین فردی، دلبستگی ناایمن و اختلال خواب می شود. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود تعامل والد- کودک (به روش لندرث) بر کیفیت خواب و دلبستگی با والدین و همسالان در کودکان وابسته به اینترنت دوره دوم ابتدایی شهر کرمان انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر، نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل بود. دانش‌آموزان دوره دوم ابتدایی شهر کرمان در سال تحصیلی 1400- 1399 جامعه پژوهش بودند. با روش نمونه‌گیری تصادفی، 72 نفر انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه مداخله آموزش مهارت‌های فرزندپروری و تعامل والد- کودک به روش لندرث (10 جلسه هفتگی 90 دقیقه ای) را دریافت کردند. در گروه کنترل مداخله‌ای صورت نگرفت. داده‌ها توسط پرسشنامه‌های اعتیاد به اینترنت یانگ، کیفیت خواب pittsburgh و دلبستگی به والدین و همسالان (armsden و greenberg) جمع‌آوری، و توسط آزمون های تی مستقل و زوجی، مجذور کای ،آزمون لوین و نان پارامتریک تحلیل شد.یافته‌ها: : نتایج حاکی از کاهش اعتیاد به اینترنت (قبل 4.04±88.14، بعد از مداخله 5.44±75.14)، بهبود کیفیت خواب (قبل 2.62±1.75، بعد از مداخله 0.77±0.5) و ارتقای ارتباط والد-کودک (قبل 4.05±30.56، بعد از مداخله 4.18±49.58)، کودک– همسال (قبل 4.78±31.83، بعد از مداخله 6.19±37.5) در گروه مداخله بود. (p<0.05).نتیجه‌گیری: درمان حاضر، منجر به اصلاح روابط کودک با والد و همسالان، کاهش وابستگی به اینترنت و بهبود وضعیت خواب شد. بنابراین، می‌توان از آن به عنوان روشی برای ایجاد دلبستگی ایمن کودک و کاهش وابستگی به اینترنت و پیامدهای آن سود جست.

evaluation of the effectiveness of treatment based on parent-child interaction (landreth method) on sleep quality and attachment with parents and peers in children addicted to the internet in the second year of elementary school in kerman

introduction: this study aimed to explain the effectiveness of treatment based on a modified pattern of parent-child interaction, sleep quality, and communication with parents and peers in children aged 9-12 years with internet addiction.materials and methods: this was a quasi-experimental study using pretest/posttest with a control group. the statistical population of this study consisted of all 3617 students aged 9-12 years studying in selected schools in kerman in the academic year 2000-2001. of these, 99 students obtained internet addiction scores, and 72 students were randomly selected and divided into case and control groups. data were collected using the pittsburgh sleep quality index (psqi) and the attachment questionnaire. the researcher then performed the research intervention for the experimental group. data analysis was performed using spss software, descriptive and inferential statistical methods, and a parametric bread test.results: the results showed a decreased internet addiction (before and after intervention as 88.14±4.04 and 75.14±5.44, respectively), improved sleep quality (before and after intervention as 1.75±2.62 and 0.5±0.77 0.0, respectively) promoted parent-child relationship (before and after intervention as 30.56±4.05 and 49.58±4.18, respectively), and promoted child-peer relationship (before and after intervention as 31.83±4.78 and 6.19 ±37.5, respectively) in the intervention group (p<0.05).conclusion: the current treatment improved parent-child and peer-child relationships, reduced internet addiction, and improved sleep quality. therefore, it can be used to create a safe attachment for the child and reduce the dependence on the internet and its consequences.