بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امیدواری و درد مزمن در دختران 20 تا 50 ساله دارای معلولیت جسمی –حرکتی شهرستان ارسنجان

مقدمه: نقص عضو، بهداشت روانی و جسمانی افراد را با بحران مواجه می نماید. پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امیدواری و درد مزمن در دختران 20 تا 50 ساله دارای معلولیت جسمی –حرکتی انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری، کلیه دختران دارای معلولیت جسمی – حرکتی مراجعه کننده به اداره بهزیستی شهر ارسنجان در سال 1399 بودند. تعداد 30 دختر به طور داوطلب وارد مطالعه شدند که به صورت تصادفی در دو گروه مساوی آزمایش و کنترل قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون امیدواری (اشنایدر، 1991) و درد مزمن (کلیلند، 1996) جمع‌آوری شد. سپس گروه آزمایش برنامه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را در هشت جلسه 60 دقیقه‌ای دریافت کردند. گروه کنترل هیچ‌ آموزشی دریافت نکرد. تجزیه‌وتحلیل آماری با استفاده از تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه‌گیری تکراری صورت گرفت.یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات پیش‎آزمون (پس‌آزمون) گروه آزمایش در متغیر امیدواری 7.41±12.64 (5.32±27.67) و متغیر درد مزمن 7.16±33.43 (5.27±26.37) بود. در گروه کنترل تغییر محسوسی مشاهده نشد. مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش امیدواری و کاهش درد مزمن مفصلی گروه آزمایش شد (0.001>p).نتیجه‌گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش امیدواری و کاهش درد مزمن در دختران دارای معلولیت جسمی حرکتی موثر بود و در دوره پیگیری درمان مذکور ثبات و پایداری اثر درمانی نیز داشت. بنابراین به‌عنوان مداخله روان‌شناختی بر دختران دارای معلولیت جسمی_ حرکتی می‌توان استفاده کرد.

evaluation of the effectiveness of acceptance and commitment therapy (act) on hope and chronic pain in girls aged 20 to 50 years with physical disabilities in arsanjan

introduction: the existence of mental and physical health defects creates multiple crises in individuals. therefore, this study aimed to evaluate the effectiveness of acceptance and commitment therapy (act) in hope and chronic pain among girls aged 20 to 50 years with physical disabilities.materials and methods: this quasi-experimental study was performed with a pre-test and post-test design and follow-up with a control group. the statistical population of the study included all girls with physical disabilities in arsanjan, who were admitted to the welfare department of arsanjan in 2020. the statistical sample consisted of 30 girls with physical disabilities who volunteered to participate in the study. participants were randomly divided into two groups of fifteen: an experimental group and a control group. data were collected using the hope test (schneider, 1991) and chronic pain (cleland, 1996). the experimental group then received an act treatment program for eight 60-minute sessions. however, the control group did not receive any training. statistical analysis was performed using a two-way analysis of variance with repeated measures at a significance level of 0.05 with spss software version 18.results: mean and standard deviation of the pre-test (post-test) score of the experimental group in the variable of hope was 12/64±7/41 (27/67±5/32) and the variable of chronic pain was 33/43±7/16 (26/37±5/27). no significant change was observed in the control group. acceptance and commitment-based intervention increased hope and reduced chronic joint pain in the experimental group (p<0.001).conclusion: acceptance and commitment therapy (act) was effective in increasing hope and reducing chronic pain in girls with physical and motor disabilities, and in the follow-up period of the mentioned treatment, it also had a stable and sustainable therapeutic effect. therefore, it can be used as a psychological intervention for girls with physical-motor disabilities.