مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه و امید درمانی بر اضطراب کرونا و رفتار خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: دیابت یکی از تهدیدکننده های اصلی سلامت است و نیاز به راهکارهای مختلف روان شناختی و جسمانی در افزایش مراقبت از افراد مبتلا، از اساسی ترین مباحث این بیماری است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه و امید درمانی بر اضطراب کرونا و رفتار خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود.مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و همراه با گروه گواه است. نمونه آماری تحقیق، 45 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 عضو انجمن دیابت شهر اهواز در سال 1399 بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به ‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه های آزمایش و گواه، مقیاس اضطراب کرونا alipour و همکاران (2020) و پرسش نامه خودمراقبتی toobert و همکاران (2000) را در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. درمان فراتشخیصی یکپارچه طی 12 جلسه و امید درمانی طی 8 جلسه (1 جلسه در هفته،60 دقیقه) در گروه های آزمایش اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره تحلیل شدند.یافته ها: هر دو درمان بر کاهش اضطراب کرونا و افزایش رفتار خودمراقبتی تاثیر معنی داری داشتند (p<0.001). امید درمانی نسبت به درمان فراتشخیصی یکپارچه در افزایش رفتار خودمراقبتی تاثیر بیشتری داشت ولی در رفتار خودمراقبتی تفاوت بین اثربخشی دو روش معنی دار نبود.نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر حمایتی تجربی برای دو روش درمانی در جهت کاهش اضطراب کرونا و بهبود رفتار خودمراقبتی بود. آگاهی روان درمانگران حوزه سلامت و بهداشت از این رویکردها می تواند کمک کننده باشد.

Comparing the Effectiveness of Integrated MetaDiagnostic Therapy and Hope Therapy on Coronavirus Anxiety and SelfCare Behavior in Patients with Type 2 Diabetes

Introduction: Diabetes is considered a major health threat, and one of the central issues relevant to this disease is the need for various psychological and physical strategies to boost patient selfcare. Therefore, this study aimed to compare the effectiveness of integrated metadiagnostic therapy and hope therapy on coronavirus anxiety and selfcare behavior in patients with type2 diabetes.Materials and Methods: The present research is a quasiexperimental study based on the pretestposttest design with a control group. The statistical sample was comprised of 45 members of Ahvaz Diabetes Association in 2020. They were selected using the purposive sampling method and randomly assigned to two experimental groups and a control group (each including 15 people). They completed Alipour et al.’s (2020) Coronavirus Anxiety Scale and the Toobert et al.’s (2000) SelfCare Behavior questionnaire as the pretest and the posttest. Integrated metadiagnostic therapy was conducted in 12 sessions, once a week, and for 60 minutes, and Hope therapy, in 8 sessions, once a week and for 60 minutes. The data were analyzed using Multivariate and Univariate Analysis of Covariance.Results: Both therapies had a significant effect on reducing coronavirus anxiety and increasing selfcare behavior (p<0.001). Hope therapy was more effective in increasing selfcare behavior, but there was no significant difference between these two therapies regarding selfcare behavior (p<0.001).Conclusion: Overall, the findings provide empirical support for both therapies in reducing coronavirus anxiety and improving selfcare behavior. Moreover, the knowledge of psychotherapists in the field of safety and health of these approaches can be helpful.