تاثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر پارامترهای فضایی زمانی مکانی راه رفتن بیماران مرد دچار استئوآرتریت زانو

مقدمه: تاثیر گیت به عقب بر متغیرهای بیومکانیکی راه رفتن بیماران دچار استئوآرتریت زانو ناشناخته‌اند. هدف این مطالعه تعیین تاثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر پارامترهای فضایی زمانی مکانی راه رفتن بیماران دچار استئوآرتریت داخلی زانو است. مواد و روش‌ها: این تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمونپس آزمون در دو گروه کنترل (سالم مرجع و بیمار شاهد) و یک گروه تجربی انجام شد. 21 مرد سالم و 42 مرد مبتلا به استئوآرتریت داخلی زانو با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند و بر اساس شاخص کلگرن لورنس انتخاب گردیدند. گروه تجربی شش هفته پروتکل تمرینی گیت به عقب را انجام دادند. برای ارزیابی سه‌بعدی متغیرهای فضایی زمانی مکانی راه رفتناز سیستم تحلیل حرکتی vicon سری t استفاده گردید. داده‌ها توسط آزمون t زوجی و تحلیل واریانس یک‌راهه تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: پیش از اعمال پروتکل تمرینی، گروه های بیمار (کنترل و تجربی) زمان گام طولانی‌تر (0.050=p و 0.045=p) و سرعت راه رفتن آهسته‌تری (0.013=p و 0.016=p) در مقایسه با افراد سالم داشتند. ولیکن بعد از پروتکل تمرینی، زمان گام برداری گروه تجربی در مقایسه با افراد سالم کاهش (0.376=p) و سرعت نیز افزایش (0.093=p) یافت. گروه کنترل بیمار همچنان از زمان گام طولانی‌تر (0.045= p) و سرعت راه رفتن آهسته‌تری (0.016= p) در مقایسه با افراد سالم برخوردار بودند. نتیجه‌گیری: پروتکل گیت به عقب بر روی زمان گام و سرعت بیماران مبتلا استئوآرتریت داخلی زانو اثر داشت. به نظر می‌رسد کاهش زمان گام برداری و افزایش سرعت توانسته باشد باعث تغییر الگوی گام برداری و احتمالاً کاهش بار وارده بر زانو در بیماران استئوآرتریت زانو شده باشد.

The Effect of Backward Gait Training Protocol on Spatial, Temporal, and Distance Gait Parameters of Patients with Knee Osteoarthritis

Introduction: The link between biomechanical parameters and backward gait training protocol in association with knee osteoarthritis is not well understood. This study, therefore, aims to investigate the effect of backward gait training protocol on spatialtemporaldistance gait parameters in patients with medial knee osteoarthritis. Material and Methods: Twentyone healthy males and 42 patients with medial knee osteoarthritis participated in this study. Patients were divided into two equal groups, namely experimental and control, according to the KellgrenLawrence index and the visual analog scale. The experimental group performed a sixweek backward gait training protocol. A Vicon TSeries camera system was used to evaluate the 3D motion of spatialtemporaldistance gait parameters. Paired ttest and ANOVA were applied for data analyses (p≤0.05). Results: Both osteoarthritis patient groups before training protocol had prolonged stride time (p=0.05, p=0.045) and slower walking speed (p=0.016, p=0.013) compared to the healthy subjects. The retrogait training protocol reduced stride time (P=0.376) and increased walking speed (P= 0.093) in the experimental group compared with the healthy group. However, a significant difference was maintained between stride time (P = 0.445) and speed (P = 0.016) in the healthy and control groups after training. Conclusion: According to the results of this study, backward gait training protocol had a significant effect on stride time and walking speed in patients with medial knee osteoarthritis. Therefore, it appears that reducing stride time and walking speed can change the gait pattern and possibly decrease the load on the knee in patients with knee osteoarthritis.