اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و نشخوار فکری بیماران با درد غیرقلبی قفسه سینه

مقدمه: درد قفسه سینه از جمله شکایت‌های رایج افراد در مراجعه به مراکز درمانی ‌است که پس از بررسی مشخص می‌گردد اغلب این دردها منشا غیر قلبی دارند. درمان شناختیرفتاری یک روش روان‌درمانی مبتنی بر دو دیدگاه رفتاری و شناختی است که در این روش تاکید روی اصلاح رفتار و تغییر آن است. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و  نشخوار فکری بیماران با درد غیر قلبی قفسه سینه بود. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع کار آزمایی آموزشی تصادفی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش40 بیمار بودند که به شکل هدفمند از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان مرکز قلب تهران در سال 1395 انتخاب گردیدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی‌ها به دو پرسشنامه انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و نشخوار فکری پاسخ دادند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان به شکل هفتگی قرار گرفتند و جهت گروه کنترل به شکل هفتگی ویزیت رایگان انجام گردید. داده ها با آزمون های t مستقل، آنالیز واریانس دو طرفه با اندازه‌گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی بررسی شدند. یافته ها: میانگین نمرات مقیاس نشخوار فکری کاهش و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی در گروه آزمایش بر خلاف گروه کنترل افزایش یافت (0.001>p). این برتری در پیگیری دو ماه بعد نیز حفظ شده بود (0.001>p). نتیجه گیری: آموزش درمان شناختی-رفتاری بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و نشخوار فکری جهت بیماران با درد غیر قلبی قفسه سینه که دچار ناتوانی‌های جسمی شده‌اند، موثر است و نتایج درمان نیز پایدار می‌باشد.