مقایسه تاثیر درمان مواجهه و بازداری از پاسخ با درمان فراشناختی بر نشانگان اختلال وسواسی-اجباری

مقدمه: امروزه تعداد روزافزونی از افراد دچار اختلال وسواسی اجباری با رفتارهای تکرار شونده ای هستند که باعث تداخل در زندگی روزمره آنان است. اهمیت درمان وسواس سبب می شود درمانگران از موثرترین رویکردهای درمانی سود جویند. بنابراین ﻫﺪف از اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، مقایسه تاثیر درمان مواجهه و بازداری از پاسخ و درمان فراشناختی بر نشانگان اختلال وسواسی اجباری بود.مواد و روش ها: اﻳﻦ ﺑﺮرﺳﻲ از ﻧﻮع نیمه آزﻣﺎﻳﺸﻲ ﺑﻮد. جامعه آماری شامل افراد دارای اختلال وسواسی اجباری مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر سیرجان در سال 1396 بودند، تعداد 45 نفر به عنوان نمونه در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای یک گروه در طول 8 جلسه هفتگی مورد درمان فراشناختی و اعضای گروه دوم مورد درمان مواجهه و بازداری از پاسخ قرار گرفتند. گروه کنترل درمانی بی‌ارتباط دریافت کردند. ابزار مورد استفاده، سیاهه وسواسی اجباری madesley بود. برای تجزیه داده‌ها از آمار توصیفی، تحلیل کواریانس و آزمون تی و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.یافته ها: درمان مواجهه و بازداری از پاسخ، موجب کاهش معنی دار در میانگین نمرات وسواس گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید (0.012=p). همچنین نمره های به دست آمده از ارزیابی‌ها در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون و تفاوت بین میانگین گروه ها کاملاً معنی دار بود (0.033=p).نتیجه گیری: بر پایه یافته های پژوهش، تاثیر درمان مواجهه و بازداری از پاسخ، در کاهش نشانگان اختلال وسواس در مراجعین از درمان فراشناختی موثرتر می باشد. بنابراین درمانگران می‌توانند از این درمان در کنار درمان های موفق دیگر، جهت ارتقا کیفیت زندگی بیماران استفاده کنند.

Comparison of the Effect of Exposure and Response Prevention Therapy and Metacognitive Therapy on Obsessivecompulsive Disorder Syndrome

Introduction: Today, there are an increasing number of patients suffering from obsessivecompulsive disorder or repetitive behaviors and as a result interfering with their daily life activities. Therefore, treatment of this disorder is of particular importance for therapists working on this field. The purpose of this study was to compare the efficacy OF exposure and response prevention therapy and metacognitive therapy in patients with obsessivecompulsive disorder.Materials and Methods: This is a semiexperimental study with pre and posttest and a control group. Statistical population included people with obsessivecompulsive referred to counseling centers of Sirjan City. Forty five patients selected as convenience sample were then randomly divided into three groups of 15, two test groups and one control group. The first test group received 8 weekly sessions of metacognitive therapy. Exposure and response prevention therapy was assigned for the second test group with similar duration and control group received an irrelevant intervention. The data gathering instrument was the ObsessiveCompulsive checklist of Madesley. Descriptive statistics, covariance analysis and Tukey post hoc test were used to analyze the data.Results: The results indicated that exposure and response prevention therapy had a significant effect on reduction of the mean scores of the obsessivecompulsory disorder compared to the control group (p=0.012). Also, the difference between the scores of pre and posttest was statistically significant (p=0.033).Conclusion: Based on the findings of this study, the effect of exposure and response prevention therapy on reduction of obsessivecompulsive disorder was higher than that of   metacognitive therapy and it may be a useful and applicable therapeutic method for relevant therapists working at  consultant centers.