مقایسه ولع مصرف در افراد وابسته به الکل مبتلا و غیر مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در دوره پرهیز از مصرف

مقدمه: از دیدگاه سبب شناسی یکی از موضوعات بالینی که سبب دشواری درمان اختلال استرس پس از سانحه می شود، هم زمانی تشخیص این اختلال با اختلال سوءمصرف الکل می باشد. افزایش فعالیت نورآدرنرژیک فصل مشترک هر دو اختلال است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه ولع مصرف در افراد وابسته به الکل مبتلا و غیر مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در دوره پرهیز از مصرف انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، پژوهشی توصیفی است. از جامعه مردان وابسته به الکل، 80 آزمودنی به روش داوطلبانه انتخاب و به واسطه آزمون غربالگری افرادی که بالاترین و پائین ترین نمرات را با توجه به نقطه برش مفروض در آزمون استرس پس از سانحه کسب نمودند گزینش شدند. سپس نمونه مذکور جهت مقایسه در قالب دو گروه دارا و فاقد نشانگان تخصیص یافتند. پرسشنامه ولع مصرف توسط آنان تکمیل شد. داده های جمع آوری شده به کمک آزمون های مجذورکای، تی مستقل و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: میانگین و انحراف معیار (با فاصله اطمینان 0.95) متغیر ولع مصرف در گروه اختلال استرس پس از سانحه 2.58 ± 11.72 و در گروه کنترل 2.24 ± 9.73 بود (p<0/01). بین میزان شدت نشانگان اختلال استرس پس از سانحه و ولع مصرف الکل ارتباط معنی داری مشاهده شد (p<0/001).  نتیجه گیری: یافته های این پژوهش لزوم توجه به اهمیت همبودی دو اختلال و نقش این همبودی در طرح ریزی مداخلات پیشگیرانه و درمانی در حیطه اعتیاد را منعکس می سازد.