اثربخشی رفتار‌درمانی دیالکتیک بر کاهش سوگیری توجه و نشخوار فکری در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری شهر اصفهان

مقدمه: اختلال وسواس فکری تاثیرات عمیقی بر فرآیندهای ارتباطی، اجتماعی و روان‌شناختی فرد می‌گذارد.هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش سوگیری توجه و کاهش نشخوار فکری در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری بود. مواد و روش‌ها: روش پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون–پس‌آزمون با گروه گواه بود. از بین بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری که در سال 1394 به کلینیک‌های درمانی شهر اصفهان مراجعه می‌کردند، 30 بیمار به صورت نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس رفتاردرمانی دیالکتیک طی 10 جلسه هفتگی 90 دقیقه‌ای انجام شد و گروه گواه به همان شیوه معمول تحت درمان بودند. پرسشنامه وسواس فکری–عملی مادزلی، مقیاس نشخوار فکری نولنهوکسما، آزمون رنگ– واژه استروپ به عنوان ابزارهای پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند. اطلاعات به وسیله تحلیل آزمون واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک بر مولفه سوگیری توجه و نشخوار فکری بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری تاثیر معنی دار داشته است. بدین صورت که این روش توانسته منجر به کاهش سوگیری توجه (29.73) و نشخوار فکری (21.43) شود. نتیجه‌گیری: رفتاردرمانی دیالکتیک با بکارگیری تکنیک‌های تنظیم هیجان و تحمل پریشانی می‌تواند به عنوان یک روان‌درمانی انتخابی و موثر، در کاهش نشخوار فکری و سوگیری توجه برای بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری استفاده شود.