تاثیر هیدروکلروتیازید بر مدت‌زمان دفع سنگ‌های لگنچه کلیه بعد از سنگ‌شکنی برون اندامی

مقدمه: سنگ شکنی برون اندامی (extracorporeal shockwave lithotripsy, eswl)، یکی از روش های کم تهاجمی درمان سنگ های کلیوی است. موارد متعددی از جمله سن، جنس، وزن بیمار و اندازه، محل و جنس سنگ و کاربرد برخی داروها، موفقیت سنگ شکنی را تسهیل می کنند. بدین منظور مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هیدروکلروتیازید بر مدت ‌زمان دفع سنگ های لگنچه کلیه بعد از eswl انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 199 بیمار با سنگ های کوچک‌تر از 20 میلی متر ناحیه لگنچه، مراجعه کننده به بخش سنگ شکنی بیمارستان مرادی رفسنجان طی سال های 1395-1394، بررسی شدند. پس از سنگ شکنی، بیماران، به شیوه تصادفی در دو گروه مداخله مصرف قرص هیدروکلروتیازید 25 میلی گرم هر 12 ساعت به مدت 2 هفته و کنترل پلاسبو به مدت 2 هفته قرار گرفتند. داده ها با  آزمون های آماری من ویتنی و کروسکال والیس بررسی شدند. یافته ها: موفقیت سنگ شکنی در گروه هیدروکلروتیازید 73.01 درصد و در گروه پلاسبو 71.7 درصد بود (0.840=p). میانگین مدت زمان دفع سنگ گروه هیدروکلروتیازید 2.92±5.49 روز و گروه پلاسبو 3.98±6.46 روز بود (0.147=p). در گروه هیدروکلروتیازید، مدت زمان دفع سنگ در بیماران با اندازه سنگ 2016 میلی متر کمتر از بیماران با سنگ های کوچک‌تر از 16 میلی متر بود (0.024=p). میانگین مدت زمان دفع سنگ بیماران 3519 سال (0.004=p) و بیماران با سنگ سمت راست (0.049=p) گروه هیدروکلروتیازید کمتر از گروه پلاسبو بود. نتیجه گیری: تجویز هیدروکلروتیازید، مدت‌زمان دفع سنگ بعد از eswl را به لحاظ بالینی کاهش داد هرچند به لحاظ آماری معنی دار نبود. با توجه به اثربخشی هیدروکلروتیازید در دفع سنگ افراد جوان و سنگ‌های با اندازه بزرگ تر، شاید بتوان  جهت کاهش زمان دفع سنگ از این دارو در بیماران استفاده نمود.