ارتباط دعاکردن و امید به زندگی با سلامت عمومی زنان مبتلا به سرطان سینه

سابقه و هدف: شایع ترین سرطان در میان زنان، سرطان سینه است که جنبه های مختلف سلامت فردی را به مخاطره می اندازد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین دعاکردن و امید به زندگی با سلامت عمومی زنان مبتلا به سرطان سینه انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است که در سال 1395 در شهر رشت صورت گرفت. جامعه این پژوهش شامل 115 بیمار بود که 90 نفر از آنان با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های جمعیت شناختی، امید به زندگی miller (mhl: miller,s hopefulness to life)، سلامت عمومی (phs: public health scale) و رفتار دعاکردن (pq: pray questionnaire) گردآوری و با کمک شیوه های آماری رگرسیون چندمتغیری و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که بین رفتار دعاکردن با سلامت عمومی در سطح 463/0 و مولفه های آن شامل: علایم جسمی، اضطراب، ناکنش وری اجتماعی و افسردگی، ارتباط منفی معناداری وجود دارد (01/0>p). همچنین بین امید به زندگی با سلامت عمومی در سطح 329/0 و مولفه های آن شامل: علایم جسمی، اضطراب، ناکنش وری اجتماعی و افسردگی، ارتباط منفی معناداری مشاهده شد (01/0>p).استنتاج: نتایج پژوهش حاضر، نشان دهنده ارتباط منفی معنادار بین رفتار دعاکردن و امید به زندگی با سلامت عمومی زنان مبتلا به سرطان سینه است که می تواند راهنمایی برای استفاده از معنویت و پرورش احساس خوش بینی و امیدواری در فرآیند درمان پزشکی باشد.