بررسی رابطه جهت گیری مذهبی با سازگاری زناشویی زوجین

سابقه و هدف: سازگاری زناشویی عبارت است از هماهنگی و همدلی در وصول به اهداف مشترک زندگی بین زن و شوهر که به احساس رضایت از زندگی با یکدیگر منجر می شود مذهب از موثرترین تکیه گاه های روانی به شمار می رود که قادر است معنای زندگی را در لحظه لحظه های عمر فراهم کند و در شرایط خاص با فراهم سازی تکیه گاه تبیینی، فرد را از تعلیق و بی معنایی نجات دهد. هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین جهت گیری مذهبی با سازگاری زناشویی زوجین شهر قم بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر قم بودند. بدین منظور 150 نفر از زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و کلینیک های روانشناسی قم که داوطلب همکاری بوده اند، انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق مقیاس پرسشنامه جهت گیری مذهبی آذربایجانی (1382) و سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) جمع آوری شد. تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد یافته ها: نتایج نشان داد همبستگی مثبتی بین جهت گیری مذهبی و سازگاری زناشویی (r=0.45, p>0.001) وجود دارد بدین معنا که جهت گیری مذهبی می تواند سازگاری زناشویی را پیش بینی کند. هم چنین جهت گیری مذهبی با ابعاد رضایت زناشویی (r=0.45, p>0.001)، همبستگی دو نفری (r=0.41, p>0.001)، توافق دونفری (r=0.40, p>0.001) و ابراز محبت (r=0.317, p> 0.001)رابطه مستقیم و معنادارداشته است. استنتاج: از آن جا که جهت گیری مذهبی می تواند در بهبود روابط و سازگاری زناشویی موثر باشد، پیشنهاد می شود که که در مشاوره زناشویی از تقویت باورهای مذهبی زوجین و نیز نزدیک کردن آن ها به یکدیگر استفاده شود.

A Survey of the relationship between religious orientation and marital adjustment among couples

Background and Purpose: marital adjustment is a kind of harmony and empathy in achieving common goals of life between husband and wife which leads to satisfaction from living together. Religion is considered as one of the most effective spiritual fulcrums which are able to provide the meaning of life in each moment of lifetime and rescue a person in special condition from suspension and meaninglessness by providing explanatory fulcrum. The main aim of this research is to study the relationship between religious orientation and marital adjustment among couples of Qom City . Materials and Methods : This is a correlation descriptive study. The study population included all the couples referred to counseling centers and psychological clinics of Qom City. So we selected 150 people who referred to counseling centers and psychological clinics of Qom City and volunteered to participate. The required information was collected using Azarbaijani rsquo;s Religious Orientation Q uestionnaire (2003) and EspalierDyadic Adjustment Scale (1976). Data were analyzed using Pearson correlation coefficient and regression. Results: findings show that there is a positive correlation between religious orientation and marital satisfaction(r=0 . 45, p>0 . 001). This means that religious orientation can predict marital adjustment. Religious orientation also has direct and significant relationship with dimensions of d yadic satisfaction (r=0.45, p>0 . 001), d yadic cohesion (r=0 . 41, p>0 . 001), dyadic consensus (r=0 . 40, p>0 . 001), affection expression (r=0 . 317, p> 0 . 001). Conclusion: since religious orientation can be effective in improving relationships and marital adjustment, it is recommended to take advantage of strengthening religious beliefs of couples and cause them to approach each other in counseling. Received: 9 September 2013 Revised:18 july 2014 Accepted: 1 october 2014