نقش واسطه‌ای هوش معنوی در رابطه بین کمالگرایی و امید به زندگی مدیران دانشگاه‌های آزاد استان مازندران

سابقه و هدف: معنویت و هوش معنوی عنصری مهم در زندگی فردی و سازمانی افراد بوده و بیانگر مجموعه‌ای از توانایی‌ها، ظرفیت‌ها و منابع معنوی است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای هوش معنوی در رابطه بین کمال‌گرایی و امید به زندگی مدیران دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران و معاونین واحدها، دانشکده‌ها و گروه‌های دانشگاه‌های آزاد اسلامی استان مازندران به تعداد 542 نفر بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 225 نفر از آن‌ها به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های کمال‌گرایی اسدپور (1396)، امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991) و هوش معنوی بدیع و همکاران (1389) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های رگرسیون تک متغیره و معادلات ساختاری بررسی گردیدند.یافته‌ها: نتایج نشان دادند که متغیرهای کمال‌گرایی بر هوش معنوی و هوش معنوی بر امید به زندگی اثر مستقیم و معناداری دارند. همچنین کمال‌گرایی با نقش واسطه‌ای هوش معنوی، به طور غیر مستقیم بر امید به زندگی تاثیر می‌گذارد. حدود 56 درصد از واریانس هوش معنوی توسط کمال‌گرایی، حدود 25 درصد از واریانس امید به زندگی توسط کمال‌گرایی و حدود 88 درصد از واریانس امید به زندگی توسط هوش معنوی تبیین گردید.نتیجه‌گیری: آموزش و ارتقای هوش معنوی، کمال‌گرایی و امید به زندگی موجب تسهیل تصمیم‌گیری و سلامت روان می‌شود.

Mediating Role of Spiritual Intelligence in the Relationship Between Perfectionism and Life Expectancy Among Administrators of Azad University

Background and Objective: Spirituality and spiritual intelligence are important elements in individual and organizational life representing a set of capabilities, capacities, and spiritual sources. The purpose of this study was to investigate the mediating role of spiritual intelligence in the relationship between perfectionism and life expectancy among the administrators of Islamic Azad University, Mazandaran, Iran.Materials and Methods: The study population of this descriptivecorrelational study were all the administrators and deputies (n=542) of departments, faculties, and groups of Islamic Azad Universities of Mazandaran. A total of 225 participants were selected by random sampling method. The data were collected using Asadpour Perfectionism (2016), Schneider et al. Life Expectancy (1991), and Badie et al. Spiritual Intelligence (2010) questionnaires. The data were analyzed using onevariable regression tests and structural equations.Results: The obtained results of the present study showed the significant and direct effect of perfectionism variables on spiritual intelligence and spiritual intelligence on life expectancy. In addition, perfectionism through the mediating role of spiritual intelligence had an indirect effect on life expectancy. Furthermore, about 56% of the spiritual intelligence variance and 25% of the life expectancy variance were explained by perfectionism. Moreover, approximately 88% of the life expectancy variance was justified by spiritual intelligence.Conclusion: The education and improvement of spiritual intelligence, perfectionism, and life expectancy facilitate decisionmaking and enhance mental health.