سناریوپژوهی مناسبات امنیتی جمهوری اسلامی ایران و چین(موردمطالعه: امنیت فنّاوری، سایبری و زیست‌محیطی)

وجود فضای تاریخی هم‌گرایانه میان جمهوری اسلامی ایران و چین از یک‌سو و قرارگیری در معرض تهدیدات مشترک از سوی میدان ژئوپلیتیکی غرب از سوی دیگر، سبب شده تا زمینه‌های همگرایی راهبردی میان ایران و چین، شدت یابد و افزایش تقابل میان ایران و آمریکا به‌ویژه پس از سال 2014 و دامنه‌دار شدن سطح تعارض میان آمریکا و چین پس از تحولات تایوان، فضای آنتاگونیستی مشابهی را در ایران و چین علیه آمریکا ایجاد کرده است؛ به‌عبارت‌دیگر، ایران و چین، به‌صورت یکسان در تقابل و تعارض با سیاست‌های آمریکا قرار گرفتند. این تشابه آنتاگونیستی، سبب شد تا اندیشهٔ برقراری روابط راهبردی میان ایران و چین، قوت گیرد. بر این اساس، تحقیق حاضر با روش سناریوسنجی و آینده‌پژوهی، به بررسی تاثیر روابط ایران و چین بر سه بعد امنیت فنّاوری، سایبر و زیست‌محیطی در افق رخداد سال 2030 میلادی پرداخته است. یافته‌های تحقیق نشان‌داد که از میان گزارههای مرتبط با امنیت فنّاوری، حداکثر میزان تاثیر روابط ایران و چین بر این ابعاد، 20 درصد است و گزارهٔ ممانعت از مهاجرت نخبگان علمی کشور با 20 درصد و بهرهمندی از فنّاوریهای نوین در راستای تحول تولید با 4 درصد، به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را از روابط ایران و چین میپذیرند. گزاره‌های مرتبط با امنیت سایبری، بدون مقدار و ارزش به دست آمد که نشان می‌دهد مناسبات ایران و چین، هیچ تاثیری در امنیت سایبری ایران ندارد. همچنین، سناریوسنجی امنیت زیست‌محیطی نیز نشان‌داد که تنها سه گزاره دارای مقدار عددی هستند و ارزش عددی هر سه آنها، 3 درصد محاسبه‌شده است